تاريخ‌مندي فهم و چالش نسبيت‌گرايي

The Historicity of Understanding and the Challenge of Relativism

گادامر به پيروي از هيدگر نگاهي هستي‌شناختي به تاريخ و فهم دارد، زيرا هستي انسان را يك هستي افكنده شده در جهان مي داند كه به تاريخ تعلق دارد و پيشاپيش متاثر از تاريخ است. در نتيجه، فهم نيز به عنوان يكي از حالت‌هاي هستي انسان، متاثر از تاريخ است. اما اين نگاه او به تاريخ زمينه‌ساز اين نقد اساسي مي‌شود كه وي نمي تواند از توصيف هستي‌شناختي فهم، يك قاعده معرفت‌شناختي بيرون بكشد و معياري فراتاريخي براي عينيت و اعتبار تفسير ارايه دهد و از اين رو با چالش نسبيت‌گرايي مواجه مي شود. گادامر اما مدعي است كه متهم كردن او به نسبيت‌گرايي برخاسته از نگاه معرفت‌شناختي به تاريخ است، حال آنكه سخن او در لايه‌اي زيرين‌تر و در سطح هستي‌شناسي فهم و تاريخ است. در نظر گادامر، تاريخ نقشي انكارناپذير در تقوم فهم دارد. تاريخ و زبان نه‌تنها مانعي بر سر راه فهم حقيقت نيستند، بلكه حاملان حقيقت‌اند و حقيقت از رهگذر تاريخ و زبان خود را بر ما آشكار مي‌كند. پس تاريخ‌مندي فهم سبب نمي شود كه هركس موضوع را از چشم‌انداز خاص خود ببيند، زيرا حقيقت اگر چه در تاريخ و زبان نمايان مي‌شود، ولي ساخته تاريخ و زبان نيست.

Following Heidegger, Gadamer looks at history and understanding from the angle of ontology. This is based on his description of man as a being thrown into the world that belongs to history and is primarily affected by it. But his view with regard to history is open to the major criticism that he cannot extract an epistemological principle out of an ontological description of understanding and present a transhistorical criterion to measure the validity and objectivity of interpretation; so he clashes with the challenge of relativism. Yet Gadamer claims that his being accused of relativism is driven by his epistemological view of history, while his proposition delves deeper, dealing with understanding and history at the level of ontology. Gadamer is of the belief that history plays an undeniable role in promoting understanding. Not only do history and language not pose an obstacle to understanding, but they constitute the transporters of truth. Truth is projected to us through history and language. Therefore, a historical approach to understanding does not mean that everyone can tackle a topic in his own way, because though truth is projected in history and language, it is not made by history and language.