پيامد كاربرد مدل همكار آموزشي باليني بر آموزش دانشجويان كارشناسي اتاق عمل

مقدمه: اتاق عمل سيستم پيچيده‌اي است كه شخص، تكنولوژي و بيماران را در يك محيط فيزيكي براي رسيدن به پيامدهاي مطلوب در بيماران هماهنگ مي‌سازد. به همين منظور تقويت دانش و مهارت‌هاي لازم پرستاران در محيط‌هاي اتاق عمل ضروري است. اين در حالي است كه مطالعات نشان مي‌دهد، فارغ‌التحصيلان فاقد مهارت مورد نياز براي انجام كارهاي باليني مي‌باشند. با توجه به عدم كارآيي فارغ‌التحصيلان در اعمال باليني، در دسترس نبودن مداوم مربي براي دانشجو و عدم همكاري پرسنل بخش در آموزش باليني نياز به تغيير روش آموزش باليني احساس مي‌شود. مدل همكار آموزش باليني يكي از روش‌هاي آموزش باليني است كه در حل مشكلات موجود كمك‌كننده است. اين مطالعه با هدف بررسي سطع شايستگي مورد انتظار عملكرد دانشجويان اتاق عمل بعد از كاربرد اين مدل آموزشي صورت گرفت. روش: اين پژوهش يك مطالعه پيش تجربي از نوع دانش پژوهي است. كليه دانشجويان اتاق عمل ترم 2 شامل 28 نفر در اين پژوهش شركت داشتند كه در حال گذراندن واحد كارآموزي بخش استريليزاسيون در اتاق عمل مركز آموزشي درماني سينا، دانشگاه علوم پزشكي تبريز بودند. شيوه استفاده از اين مدل به اين صورت بود كه ابتدا براساس سرفصل درسي، برنامه درس باليني دانشجويان شامل (اهداف درسي، لاگ بوك، شيوه ارزشيابي و ...) تدوين گرديد. دانشجويان به 5 گروه حداكثر 6 نفر تقسيم شده و به مدت 3 روز در هفته به مدت 9 روز در بخش استريليزاسيون حضور پيدا مي‌كردند. از مدل همكار آموزش باليني براي آموزش باليني اين دوره از دانشجويان استفاده گرديد. در پايان دوره سطع شايستگي عملكرد دانشجويان با بررسي 25 لاگ بوك تكميل شده توسط آن‌ها، مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج در خصوص سطح شايستگي عملكرد دانشجويان اتاق عمل نشان داد: اغلب دانشجويان (بيش از 80% آن‌ها) به سطح شايستگي خود در خصوص اغلب عملكردهاي تعريف شده در لاگ بوك مربوطه، نمره 4 يا 5 داده بودند (مقياس نمره‌دهي 5-1) 76/0?33/3=X ، 65/3-01/3=CI. توانايي بسته‌بندي كليه ابزار براي استريل كردن با حداكثر شايستگي و توانايي كار با محلول‌هاي شيميايي ضدعفوني‌كننده و استريل‌كننده با حداقل شايستگي انجام شده بود. نتايج در خصوص رضايتمندي نشان داد كه بيش از 70% دانشجويان معتقد بودند راهنمايي لازم در خصوص پك كردن و آماده‌سازي ابزار جراحي و استفاده از اتوكلاو هميشه به آن‌ها ارايه شده است. همچنين ارتباط با سرپرستار، پذيرش دانشجو توسط پرسنل در اغلب موارد رضايت داشتند ضمن اين كه توانسته بودند از گزارش كار خود توسط مربي بازخود بگيرند. نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين مطالعه با مطالعات مشابه هم‌خواني دارد، لذا با توجه به جوان بودن دوره آموزشي كارشناسي اتاق عمل و كمبود اعضاي هيات علمي متخصص در زمينه اتاق عمل در دانشكده‌هاي پرستاري و مامايي، استفاده از اين مدل آموزشي كه عمدتاً بر مشاركت و همكاري افراد ماهر شاغل بيمارستان‌ها در آموزش باليني تاكيد دارد، نقش موثر و كمك‌كننده‌اي در آموزش دوره كارشناسي اتاق عمل خواهد داشت.

Introduction: The operating room is a complicated system, which coordinates the person, technology, and patient in a physical environment to achieve optimal outcomes. Therefore, improving knowledge and skills of nurses in the operating room is essential. However, the studies indicate that nursing students may not be prepared enough to practice in clinical settings. Due to the lack of students’ efficiency in clinical situations, the shortage of nurse instructors, lack of education-practice cooperation, there is a need to change clinical teaching methods. The purpose of this study was to investigate the effect of peer clinical education model on the expected level of competency in operating room students. Methods: This was a pre-experimental design. All operating room freshman students, including 28 people who were passing their clinical course in the Central Sterilization Room at a teaching hospital participated in this study. At the beginning of implementing this model, the curriculum outline such as course objectives, logbook, and evaluation practices was developed. Students were divided into five groups with maximum six members in each. The peer clinical teaching method was used to teach students. At the end, the expected level of competency in operating room students was evaluated. Results: Most students (80%) estimated their competency level to be 4 to 5 (X=3.33±0.76, CI=3.01-3.65). They showed a maximum competency in packaging instruments for sterilizing and the minimum competency in working with chemical disinfectant solutions. In addition, over 70% of students believed that they gained necessary guidance on the packing and preparing surgical instruments and using autoclave. They were also satisfied for making communication with the head nurse, and being accepted by ward’s staff. Conclusion: Since this educational model emphasizes on the collaboration between skillful staff during clinical training, its implementation in nursing education is recommended.