شماره ركورد :
696875
عنوان مقاله :
نخستين گزارش علف هرز مهاجمAraujia از ايران
عنوان فرعي :
First report of the invasive plant Araujia from Iran
پديد آورندگان :
ساجدي، سپيده نويسنده كارشناس ارشد بخش تحقيقات رستني‌ها، موسسه تحقيقات گياه‌پزشكي كشور، صندوق پستي 1454-19395، تهران 1985813111 , , اميني‌راد، محمد نويسنده مربي پژوهش بخش تحقيقات رستني‌ها، موسسه تحقيقات گياه‌پزشكي كشور، صندوق پستي 1454-19395، تهران 1985813111 ,
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه سال 1393 شماره 46
رتبه نشريه :
علمي پژوهشي
تعداد صفحه :
4
از صفحه :
71
تا صفحه :
74
كليدواژه :
Araujia
چكيده فارسي :
در بررسي گياه ارسالي از باغ مركبات ساري، نمونه‌اي براساس (1972) Markgraf تحت نامAraujia sericifera Brot. (Apocynaceae) شناسايي گرديد. اين گونه و جنسAraujia گزارشي جديد براي ايران و محدوده فلورا ايرانيكا (Rechinger (1974 و Rechinger (1970) مي‌باشد. اين گياه بومي آمريكاي جنوبي مي‌باشد و از قرن نوزدهم در ابتدا به عنوان گياه تزييني به اروپا، آمريكا و برخي مناطق ديگر وارد شد، اما امروزه به عنوان يك علف هرز زيان‌آور شناخته مي‌شود. به طوري كه در سال 2008 وارد فهرست هشدار (از سال 2012 وارد فهرست گونه‌هاي تحت نظر) سازمان حفظ نباتات اروپا (EPPO) گرديد و به عنوان علف هرز مهاجم در حال گسترش در نظر گرفته مي‌شود .(EPPO 2012) اين گونه در آمريكا به عنوان علف هرز داراي ريسك بالا ارزيابي شده است .(Anonymous 2013) در نيوزيلند نيز به صورت بالقوه احتمال تبديل آن به جدي‌ترين علف هرز در برخي ايالت‌ها مستند شده است (Popay et al. 2004). در استراليا در برخي از ايالت‌ها به عنوان علف هرز مهم و تهديد كننده درجه‌بندي شده است (Anonymous 2013). محدوده پراكنش كنوني اين گونه در جهان شامل اروپا (فرانسه، ايتاليا، يونان و پرتغال)، آفريقاي جنوبي، آمريكاي شمالي، آمريكاي جنوبي (آرژانتين، برزيل، پاراگويه و اروگويه)، استراليا و نيوزيلند مي‌گردد (Popay et al. 2004). اين گونه با رشد سريع خود در مناطقي كه وارد مي‌شود، كلني‌هاي متراكم تشكيل مي‌دهد. ميزان توليد بذر نيز در اين گونه بسيار بالا است. بذر آن از طرق مختلف مانند باد، آب و قرار گرفتن روي لباس انسان انتشار مي‌يابد و تا 5 سال قابليت باروري خود را حفظ مي‌كند (Spellman & Gunn 1976). رويشگاه اين گياه عمدتا در حاشيه درياچه‌ها و رودخانه‌ها، بستر نهرهاي خشك شده، جنگل‌ها و رويشگاه‌هاي طبيعي درختان به ويژه مركبات، اراضي زراعي، باغ‌ها (تاكستان‌ها، مركبات، انواع باغ‌‌هاي ميوه، تمشك، زيتون)، فضاي سبز شهري، حاشيه جاده‌ها و ريل قطار، ساير سطوح مسكوني و اراضي باير مي‌گردد .(EPPO 2012) اين علف هرز تاكي كه فولياژ بسيار متراكم و سنگيني دارد موقعي كه در مجاورت درخت ميزبان قرار مي‌گيرد، معمولا ظرف دو سال رشد كرده و اشكوب درخت ميزبان را در بر مي‌گيرد و شاخه‌هاي تنهاي آن را مي‌خشكاند و با كل درخت نيز از لحاظ دسترسي به آب، مواد مغذي و نور به رقابت مي‌پردازد. اين گياه هرز در زمان ميوه‌دهي به شدت سنگين شده و باعث شكستن شاخه‌هاي درخت ميزبان مي‌شود. كاهش عملكرد درخت ميوه و دشوار كردن عمليات هرس، از آثار خسارت بار اين علف هرز به شمار مي‌آيد .(Anonymous 2012) آلودگي شديد به اين علف هرز موجب جلوگيري از تكثير و ازدياد نسل گونه‌هاي بومي مي‌شود. اين گياه داراي شيره سمي بوده و از طريق گلبرگ‌هاي ناقوسي شكل خود مي‌تواند حشرات را به دام انداخته و بكشد. به همين دليل آن را گياه بي‌رحم Cruel Plant)) مي‌نامند (Popay et al. 2004). مشخصات مورفولوژيكي اين گونه به شرح زير مي‌باشد: گياهي با ساقه بالارونده، ظريف، چوبي، با كرك‌هاي سفيد كوتاه. برگ‌هاي متقابل، كامل، مستطيلي- تخم‌مرغي، سه‌گوش، به طول 6-3 سانتي‌‌متر و عرض 5/2-1 سانتي‌‌متر، نوك تيز، در پايه بريده شده، سطح بالايي برگ بدون كرك يا داراي كرك‌هاي پراكنده، براق، سبز تيره؛ سطح زيرين برگ پوشيده از كرك‌هاي متراكم، ريز، خاكستري- سبز؛ دمبرگ به طول 7/1-1 سانتي‌متر. ميوه‌ها تخم‌مرغي، آويزان، به طول10 سانتي‌متر، به قطر 4-5 سانتي‌متر. بذرها متعدد، قهوه‌اي تيره تا مشكي، تخم‌مرغي باريك تا بيضوي، به طول 6-5 ميلي‌متر، در سطح با غده‌هاي مشخص و پراكنده، در راس با كرك‌هاي ابريشمي متعدد، سفيد، ريزان (شكل 1). نمونه بررسي شده: مازندران: ساري، باغ مركبات، 10/7/1392، زند IRAN 62662)).
چكيده لاتين :
A sample collected from the citrus orchards of the Sari Township, Mazandaran province (N Iran), was determined as Araujia sericifera Brot. (Apocynaceae), according to Markgraf (1972). This species and the genus Araujia, is new to Iran and the region covered by Flora Iranica (Rechinger 1970, 1974). A. sericifera, a native plant of the South America, was first introduced to Europe, the United States and other region as an ornamental plant. Nowadays, it is regarded as an invasive plant or weed in many countries. The European Plant Protection Organization included the species in its Alert List in 2008 and in its Observation List of potentially invasive plants in 2012 (Anonymous 2012). The species is classified as a high-risk plant in the United States (Anonymous 2013), important weed in parts of New Zealand (Popay et. al. 2004) and potentially most serious weed in some provinces of Australia (Anonymous 2013). The global distribution of this plant includes South America, North America, United States, Europe (France, Italy, Greece and Portugal), South Africa and Australia (Popay et. al. 2004). Araujia sericifera has a very rapid growth. It forms dense colonies when it enters a region. The plant has a very high seed production rate. The seeds keep their potency for five years and are scattered through wind, water and clothes (Spellman & Gunn 1976). The plant is habituated mainly in the margins of lakes, rivers and streams, dry river beds, forests, farmlands, citrus groves, orchards (vineyards, citrus fruits, berries, olives etc.), urban green spaces, road and rail sides and wastelands (EPPO 2012(. This climber weed, which has a highly dense and heavy foliage, settles beside the host trees and usually grows in two years so densely that it covers the canopy of the host trees and competes for water, nutrients and light. It kills individual branches by girdling. Significant infestations reduce fruit yields and interfere with tree maintenance and pruning (Anonymous 2012). The plant has poisonous milky sap and can trap and kill insects using its bell-shaped petals. Hence it is called ʹʹThe Cruel Plantʹʹ (Popay et. al. 2004). A short description of plant is as follows. Stems twining, slender, woody, finely hairy. Leaves opposite, simple, oblong-ovate, acute, 3–6 cm long and 1–2.5 cm wide), truncate at bases, upper surface glabrous or sparsely haired, glossy, dark green, the lower surface densely haired, fine, gray-green. Petioles 1–1.7 cm long. Fruits egg-shaped, pendant, 10 cm long, 4–5 cm in diameter. Seeds numerous, dark brown to black, 5–6 mm, with distinctive glands scattered on the surface, topped with deciduous white silky hairs (Fig. 1). Material examined: Iran, Mazandaran province, Sari, Citrus orchard, 2.10.2013, Zand (62662 IRAN).
سال انتشار :
1393
عنوان نشريه :
رستنيها
عنوان نشريه :
رستنيها
اطلاعات موجودي :
دوفصلنامه با شماره پیاپی 46 سال 1393
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان
لينک به اين مدرک :
بازگشت