بررسي ضريب مشاركت پژوهشگران دانشگاه علوم پزشكي تهران در انتشارات بين المللي

Collaboration Coefficient of Researchers of Tehran University of Medical Sciences in International Publications

مقدمه: همكاري پژوهشگران در سطح داخلي و بين المللي، شكل گسترده اي از مشاركت علمي است كه نتايج مطالعات در اين حيطه، بر اهميت و مزاياي آن تاكيد دارد. اين پژوهش با هدف بررسي همكاري پژوهشگران دانشگاه علوم پزشكي تهران با همكارانشان در ساير كشورها و سازمان‌ها در انتشارات پايگاه وب علوم صورت گرفته است. روش كار: پژوهش حاضر از نوع كاربردي و يك پژوهش كمي است كه با استفاده از شاخص‌هاي علم سنجي انجام گرفته است. براي تعيين مشاركت پذيري در انتشارات از فرمول ضريب مشاركت استفاده شده است. ابزار اين پژوهش را پايگاه وب علوم تشكيل مي‌دهد كه توليدات علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران در سال‌هاي 2006 تا 2010، شامل 5781 عنوان مدرك، در اين پايگاه بررسي شده است. يافته‌ها: متوسط ضريب مشاركت كلي نويسندگان دانشگاه علوم پزشكي تهران در اين پايگاه، 0.64 بوده است كه تمايل نسبتاً بالاي نويسندگان را به توليد مدارك مشاركتي نشان مي دهد. بررسي وضعيت مشاركت بين‌المللي نويسندگان در سال‌هاي مختلف نشان داد ميزان توليدات حاصل از مشاركت بين‌المللي (22 درصد) پايين تر ازميزان توليدات مشاركت داخلي بود. دانشگاه علوم پزشكي تهران با 69 كشور جهان همكاري علمي داشت، همچنين كمترين ميزان نرخ رشد ساليانه (3.7) مربوط به انتشارات همكاري بين‌المللي اين دانشگاه بود. همكاران اصلي دانشگاه به ترتيب آمريكا، انگلستان و كانادا بودند. به لحاظ تعداد نويسنگان هم تاليف، مدارك پنج تا هشت نويسنده‌اي از 33 درصد در سال 2006 به 45 درصد در سال 2010 رسيده و بالاترين ميزان رشد به لحاظ تعداد نويسندگان مربوط به اين دسته از مدارك بوده است. نتيجه گيري: با توجه به يافته‌ها، مي‌توان نتيجه گرفت كه همكاري‌هاي گروهي در امر پژوهش، در دانشگاه علوم پزشكي تهران، در حال توسعه و رشد است و تمايل پژوهشگران به انجام پژوهش‌هاي مشاركتي در حال افزايش است. كليدواژه‌ها: همكاري علمي، دانشگاه علوم پزشكي تهران، پايگاه وب علوم، ضريب مشاركت

Introduction: Collaboration between researchers at domestic and international level is an extensive form of scientific collaboration emphasizing the importance and benefits of collaborative research. This study was aimed at investigating the rate of collaboration between researchers in Tehran University of Medical Sciences with their counterparts in other countries and institutions in the Web of Science publications. Methods: This was a survey using scientometrics indicators. The instrument of the study was the Web of Science in which the scientific products of Tehran University of Medical Sciences including 5781 records were investigated between 2006 and 2010.To determine the collaboration between researchers, collaboration coefficient formula was used. Results: The authors’ collaboration coefficient mean was 0.64 showing their high interest in collaborative research. Investigation into scientific products showed that the rate of scientific collaboration was lower at the international level (22%) than the domestic level. The results showed that the researchers in Tehran University of Medical Sciences had scientific collaboration with 69 countries. The lowest annual growth rate (3.7) was related to international collaboration. Main partners of Tehran University of Medical Sciences were the USA, UK, and Canada, respectively. Based on the number of co-authors, the highest collaboration rate belonged to the documents with five to eight authors. This rate increased from 33% in 2006 to 45% in 2010. Conclusion: The findings indicated that co-authorship and collaboration in the period studied is on the rise for Tehran University of Medical Sciences suggesting researchers’ interest in scientific collaboration. Keywords: Scientific Collaboration, Tehran University of Medical Sciences, Web of Science, Collaboration Coefficient