بررسي تاثير آموزش خود مراقبتي بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي

The Impact of Self-care Education on Life Quality of Diabetic Patients

مقدمه: در بين بيماريهاي مزمن كه يك مشكل اساسي بهداشت است، ديابت به عنوان بيماري خاموش از اهميت بسزايي برخوردار است. از آنجايي كه ارتقاي كيفيت زندگي عموما" از اهداف عمده درمان است، اقدامات خود مراقبتي الزامي ميباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسي تاثير آموزش خود مراقبتي بر كيفيت زندگي بيماران ديابتي بوده است. روش كار:اين پژوهش به صورت نيمه تجربي طي دو مرحله قبل و بعد از آموزش بر روي60بيمار ديابتي، به صورت تصادفي ساده انجام شد. شركت كنندگان به دو گروه مداخله و شاهد تقسيم شدند. ابزار جمع آوري دادهها پرسشنامه استاندارد سنجش كيفيت زندگي بود.كه قبل از مداخله، به صورت مصاحبه حضوري تكميل گرديد و بعد از تعيين نيازهاي آموزشي،يك برنامه آموزشي براي گروه مداخله انجام شد. دادهها،توسط نرم افزار 17SPSS با استفاده از آمار توصيفي و آزمون زوجي، و آناليز واريانس تجزيه و تحليل شد. يافتهها: از 60 بيمار مورد مطالعه در هر دو گروه شاهد و مداخله ،45زن با ميانگين سني 2.3±40 سال بودند. در گروه مداخله ميانگين تغييرات كيفيت زندگي 8.5± 65و در گروه شاهد 5.3± 41 بود كه تفاوت آماري معني داري مشاهده شد(001.0 p=). نتيجه گيري: با توجه به نتايج به عمل آمده ،ارايه آموزشهاي مناسب در زمينه پيشگيري و بهبود و درمان بيماري ديابت از طريق بالاتر بردن سطح آگاهي ميتواند سبب ارتقاي سلامت عمومي و افزايش كيفيت زندگي بيماران ديابتي گردد. كليدواژهها: بيماران ديابتي، خود مراقبتي، كيفيت زندگي