نتايج جراحي در شكستگي هاي فرورفته جمجمه

Surgical Results of Depressed Skull Fractures

سابقه و هدف: پيشرفت هاي فراواني در نحوه اداره و درمان بيماران با تروماي سر در خلال سالهاي اخير اتفاق افتاده است. عليرغم اين، مطالعاتي كه به شكستگي هاي فرورفته جمجمه به عنوان بخشي از بيماران تروماي سر، پرداخته باشد بسيار محدود است. هدف از اين مطالعه، بررسي نتايج جراحي در بيماران با شكستگي هاي فرورفته جمجمه مي باشد. مواد و روشها: اين مطالعه مقطعي بر روي 74 بيمار (50 مرد و 24 زن) با ميانگين سني 20 سال (5 تا 52) كه در بخش جراحي اعصاب بيمارستان امام خميني اروميه در طي 4 سال (1388 تا 1391) بستري و با تشخيص شكستگي فرورفته جمجمه تحت عمل جراحي قرار گرفتند، انجام شد. تمام بيماران با سي تي اسكن قبل از جراحي بررسي شدند. براي تمام بيماران آنتي بيوتيك و داروي ضد تشنج پيشگيري (پروفيلاكتيك) تجويز شد. نوع و علت شكستگي، وجود نقص عصبي، تشنج، مننژيت بعد از عمل، نقص پوستي، عفونت زخم، ليك مايع مغزي نخاعي و مورتاليته بررسي و بعد از عمل جراحي بيماران تا يكسال پيگيري شدند. يافته ها: از 74 بيمار با شكستگي فرورفته جمجمه تعداد 60 مورد (81%) شكستگي مركب و 14 مورد (19%) شكستگي ساده بود. در 8 مورد (11%) شكستگي از خط وسط جمجمه (محل سينوس ساجيتال فوقاني) رد شد. علت شكستگي هاي فرورفته شامل حوادث ترافيكي 38 مورد (51%)، سقوط از بلندي 23مورد (31%)، درگيري فيزيكي 5 مورد (7%)، حوادث ورزشي 2مورد (3%) و ساير موارد 6 (8%) بود. سطح هوشياري بيماران قبل از عمل جراحي بر اساس معيار كوماي گلاسكو بين 5 تا 15 متغير بود. بعد از عمل جراحي 50 نفر (5/67%) بهبودي كامل، همي پارزي در10 نفر (5/13%)، تشنج بعد عمل جراحي در 4 مورد (4/5%)، اختلال تكلم در 2 مورد (3%)، مننژيت در 2 مورد (3%) و نقص پوست و عفونت همراه زخم در 2مورد (3%) مشاهده گرديد. هيچ موردي از مرگ و ليك مايع مغزي نخاعي مشاهده نشد. نتيجه گيري: براساس نتايج اين مطالعه مصرف پروفيلاكتيك آنتي بيوتيك و داروهاي ضد تشنج مي تواند با نتايج خوب و عوارض اندك درمان جراحي شكستگي هاي فرورفته جمجمه همراه باشد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: Many advances have taken place in the management and treatment of head injured patients in recent years. Despite this, there have been few studies about depressed skull fractures as a subgroup of head injured patients. The aim of this study was to evaluate surgical results of patients with depressed skull fractures. METHODS: This cross-sectional study was conducted on 74 patients (50 males and 24 females) with the mean age of 20 years (5- 52 years) who were admitted in neurosurgery department of Urmia Imam Khomeini hospital during 4 years (2009-2012) with depressed skull fracture and treated surgically. Preoperatively, CT scan was done in all patients. Prophylactic antibiotics and antiepileptics were administered in all cases. Variables such as: type and cause of fractures, neurologic deficit, seizure, postoperative meningitis, skin defect, wound infection, CSF leak and mortality were evaluated. Patients were followed up during one year after surgery. FINDINGS: From 74 cases, 60(81%) were compound and 14(19%) cases were simple fractures. In 8(11%) patients fracture were crossed the midline (over superior sagittal sinus). The cause of depressed fractures were road traffic accident in 38(51%) cases, fall from height in 23(31%) cases, physical violence in 5(7%) cases, sports related injury in 2(3%) cases and miscellaneous in 6(8%) cases. Level of consciousness before surgery was ranged from 5 to 15 based on Glasgow Coma Scale. Postoperatively complete recovery occurred in 50(67.5%) cases, hemiparesis in 10(13.5%) cases, seizure in 4(5.4%) cases, dysphasia in 2(3%) cases, meningitis in 2(3%) cases, and skin defect with wound infection in 2(3%) cases. No death and CSF leak was recorded. CONCLUSION: Surgical treatment of depressed skull fracture with prophylactic antibiotics and antiepileptics has good results and few complications.