اثر بخشي دهانشويه آزمايشي محتوي كلسيم فسفات و زايلتول بر بازمعدني سازي ضايعات معدني زدايي شده مينايي

Effect of a New Mouthrinse on Remineralization of Demineralized Enamel

چكيده ها زبان چكيده حــذف 224043 سابقه و هدف: در پوسيدگي هاي اوليه اگر ميزان ر سوب مواد معدني از ميزان برداشت آن بيشتر باشد؛ ميناي معدني زدايي شده بدون حفره مي تواند معدني شده و بدون درمان هاي ترميمي به عملكرد خود ادامه دهد. هدف از اين مطالعه بررسي اثر بخشي دهانشويه اي نوتركيب بر بازمعدني سازي ضايعات معدني زدايي شده مينايي است. مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي، 30 دندان قدامي گاو انتخاب شدند. سپس تاج هر دندان به چهار قطعه تقسيم شد. 120 قطعه حاصل مانت گرديدند و به مدت 48 ساعت داخل محلول معدني زدايي كننده با 4/4:PH قرار گرفتند. سپس نمونه ها به طور تصادفي به چهار گروه 30 تايي تقسيم شدند و به مدت 14 روز به شيوه هاي مختلف در انكوباتور با دماي 37 درجه قرار گرفتند. گروه اول در بزاق مصنوعي با تعويض روزانه قرار داشتند. گروه دوم روزي يكبار هربار به مدت يك دقيقه در محلول فلورايد 05/0 درصد، گروه سوم روزي يكبار هربار به مدت يك دقيقه در محلول دهانشويه نوتركيب (محتوي كلسيم فسفات و زايلتول) و گروه چهارم روزي يكبار هربار به مدت يك دقيقه در محلول دهانشويه نوتركيب حاوي 05/0 درصد فلورايد قرار داده شدند. سپس دوباره به داخل بزاق مصنوعي برگردانده شدند. پس از پايان 14 روز، نمونه ها مورد ارزيابي ريزسختي قرار گرفته و با هم مقايسه شدند. يافته ها: ميانگين ريزسختي در گروه يك kg/mm2 20/53 ±5/4، در گروه دوم kg/mm2 24/9± 8/2 در گروه سوم kg/mm2 83/04±37/07و در گروه چهارم برابر kg/mm2 28/04±11/3 بدست آمد. ريز سختي گروه 3 (دهانشويه نوتركيب) با ساير گروه ها تفاوت معني داري داشت (001/0 > p) و ريز سختي در ساير گروه ها مشابه هم و پايين تر از دهانشويه نوتركيب بود. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه استفاده از دهانشويه نوتركيب حاوي كلسيم فسفات و زايليتول تاثير چشمگيري در افزايش ريزسختي ضايعات معدني زدايي شده مينايي دارد.

BACKGROUND AND OBJECTIVE: If the amount of remineralization is greater than demineralization, the non-cavitated enamel lesion can be remineralized and continues its function without restorative treatments. The aim of this study was to evaluate the efficacy of a new mouthrinse on enamel remineralization. METHODS: In this experimental study the crowns of thirty bovine incisors were divided into four pieces. One hundred and twenty resulting pieces were submerged in a demineralized solution (pH 4.4) for 48 hours. The enamel specimens were then assigned randomly to four groups (n=30) and stored in an incubator at 37oC for 14 days with different ways. First group was kept in artificial saliva with daily changing. The second group was kept in 0.05% sodium fluoride 1 minute per day, the third group was kept in new mouthwash (containing cesium phosphate and xylitol) 1 minute per day and the fourth group was kept in new mouthwash and 0.05% sodium fluoride 1 minute per day. The samples of the fourth group were kept in artificial saliva during the study period. Vickers microhardness measurements were made at the end of the study period and compared together. FINDINGS: Mean of microhardness of groups was: group1: 20.35±5.4 kg/mm2, group 2: 24.9±8.2 kg/mm2, group 3: 83.4±37.07 kg/mm2 and group 4: 28.4±11.3 kg/mm2. Enamel hardness was significantly different in group 3 (p < 0.001). The microhardness was similar in the other groups and was much lower than the new mouthwash group. CONCLUSION: The new mouthwash containing calcium, phosphate and xylitol significantly improved the microhardness of demineralized enamel.