رفتارهاي دلبستگي پدر به جنين و عوامل مرتبط با آن

Paternal-Fetal Attachment Behaviors and Associated Factors

چكيده سابقه و هدف: رفتارهای دلبستگی پدر به جنين نوعی احساس عشق و علاقه عميق پدر نسبت به كودك متولد نشده طی دوران بارداری همسرش می‌باشد. اين رفتارها نقش مهمی را در پذيرش هويت پدری، پيامد مطلوب بارداری و رشد و تكامل كودك آينده ايفا می‌كند. شدت اين رفتارها در پدران با يكديگر متفاوت و ناشی از عوامل مختلف است. هدف از انجام اين مطالعه تعيين رفتارهای دلبستگی پدر به جنين و برخی عوامل مرتبط با آن می‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به صورت مقطعی در 12 مركز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشكی تهران انجام شد.400 پدر كه همسرانشان در هفته‌های 20 تا 40 بارداری بودند در اين پژوهش شركت كردند. ابزار گرداوری داده‌ها 2 پرسشنامه محقق ساخته و پرسشنامه رفتارهای دلبستگی پدر به جنين بود. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌های آنوا، پست هوك، ضريب همبستگی پيرسون و تی تست استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌ها نشان داد كه زبان و گويش فارسی، سن و تحصيلات بالای پدر، سن بارداری همسر، تمايل قبلی به بچه‌دار شدن، رضايت از جنسيت جنين و افزايش تعداد جلسات شركت پدر در سونوگرافی‌های همسر با افزايش رفتارهای دلبستگی پدر به جنين ارتباط معنی‌دار دارد. وجود ناهنجاری در جنين، سابقه ازدواج قبلی، استعمال دخانيات، افزايش تعداد فرزندان و بارداری پرخطر همسر، با كاهش رفتارهای دلبستگی پدر به جنين ارتباط داشته است. هم‌چنين بين نسبت فاميلی با همسر، سابقه نازايی، نوع سونوگرافی، سابقه سقط و مرده‌زايی، شركت پدر در كلاس‌های آمادگی برای زايمان و رفتارهای دلبستگی پدر به جنين ارتباط معناداری يافت نشد. استنتاج: با توجه به موانع و عوامل موثر بر رفتارهای دلبستگی پدر به جنين، می‌توان با انجام آموزش‌ها و مشاوره‌های مرتبط با آن بستر لازم را جهت افزايش دلبستگی و به‌طبع افزايش نقش پدر طی مراقبت‌های دوران بارداری همسرش فراهم ساخت.

Abstract Background and purpose: Paternal-fetal attachment behaviors areexpectantfather’s feelingtowards his unborn baby. These behaviors play very important roles in paternal identity, pregnancy outcome, and future growth and development of the baby. The severities of these behaviors are different between fathers and depend on many factors. The aim of this study was to assess paternal-fetal attachment behavior and some related factors. Material and methods: This cross-sectional study was carried out in 12 health centers affiliated to Tehran University of Medical Sciences. Four hundred expectant fathers who had wives in their 20-40thweeks of pregnancy were selected. Data was collected through aself-structured questionnaire and the paternal fetal attachment scale. Pearsoncorrelation, ANOVA, and t-test were applied to analyze the data. Results: Findings showed that factors such as ethnic groups, higher education, gestational age, planned pregnancy, baby’sgender, and attendingultrasound scans hadsignificant effects on paternal-fetal attachment. Previous marriage, fetal anomaly, tobacco use, multiparty and high risk pregnancy resulted in lower paternal attachment to the fetus.Norelationship was found between paternal-fetal attachment and being married to a relative, infertilityhistory, previous intrauterine fetal death or abortion, type of ultrasound, and attending prenatal classes. Conclusion: According to the factors influencing paternal-fetal attachments, enhancing the level of prenatal care by providing training and consultationswill help expectant fathers to accept their roles more easily and act more supportive towards their wives.