ارتباط درون فردي دربرانگيختگي كاركنان «خويشتنِ خويش را به سازمان ببريم»

Super-Personal Communication In Provoking Of Staff “Taking Oneself Of Ourselves To Organization”

ارتباط موثر از خويشتن آغاز مي‌شود. ارتباط درون فردي شالوده ارتباطات ديگر مي‌باشد. خود شكوفايي، به راستي رساندن هستي، ظهور و بروز خلاقيت، نوآوري، قابليت‌ها، توانمنديها و در يك كلمه تحقق خود يك فرد در سازمان با ارتباط درون فردي ميسر خواهد شد. نشان‌گرهاي اين نوع از ارتباط؛ خودبودن، خود را بودن، خود حرمتي، خود را دگرگون‌كردن، خود را شناختن، خودكاوي است كه بيشتر كاركنان به خاطر غفلت از آن‌ها، خويشتنِ خويش را در بيرون از سازمان جا مي‌گذارند.در همين راستا، پژوهش حاضر بر آن شد تا بر اساس نمونه‌گيري طبقه‌بندي تصادفي در دانشگاه تهران، ارتباط درون فردي را مورد مطالعه و بررسي قرار دهد. روش پژوهش بر اساس روش پژوهش توصيفي از نوع همايشي قرار گرفت و روش تجزيه وتحليل داده‌هاي آماري پژوهش بر اساس ساختار فرضيه‌ها، ماهيت داده‌ها، و اهداف پژوهش به روش تحليل مسير مدل توسعه‌يافته‌، رگرسيون است بنا نهاده شد. همچنين به منظور پي بردن به متغيرهاي زيربنايي پديده‌ها و تلخيص مجموعه‌اي از داده‌ها با هدف تاييد نشانگرهاي متغير مستقل ارتباط درون فردي، روش تحليل عاملي تاييدي به كار گرفته شد.از اين طريق تعيين گرديد كه نشان گرهاي خود بودن، خودرابودن، خودراكاويدن، عزت نفس، خود را دگرگون كردن و خود را شناختن، بيانگرها، و تبيين‌كننده‌هاي مناسبي براي ارتباط درون فردي‌اند. اما با توجه به آزمون فرضيه‌هاي پژوهش به روش تحليل مسير مشخص شد كه،هر چند از نظر كاركنان دانشگاه تهران نشان‌گرها مذكور معّف‌هاي خوبي براي ارتباط درون فردي‌اند، امّا در برانگيختگي آنان در كارشان هيچ تاثيري نداشتند. به عبارت ديگر كاركنان دانشگاه تهران تنها بخشي از ابعاد وجودي خود را به دانشگاه مي‌برند و بخش اعظم آن را در بيرون از دانشگاه جا مي‌گذارند.

Effective communication begins from oneself. Super-personal communication is foundation of other relationships. Self actualization, completing the existence, making and showing the creatorship, presentation of new way and new method, capacity, and ability, in other word, to being complete of oneself in personality is possible just by super-personal communication. Indexes of these types of communication are: being self, concerning oneself, self transforming, self knowledge, and self analyzing. Most of employees leave self of themselves in out of organization. For this aims, this research is studying super- personal communication in Tehran University’s staff. The sample method is random and categories method. This research is based on description method. By concerning with the hypothesis, type of data and targets of study, we imply analysis data method. Regression tools are appropriate for this study. Also for finding main variable and ranking them, we need factor analysis. In spite of being suitable of above variable for super- personal communication, we can determine that element such as: being oneself, concerning oneself, self analysis, self respect, self transforming, and self knowledge. The results of hypothesis show that in spit of being suitable of above variable for super- personal communication, they donʹt have any effective impact on their job and work. In other word, Tehran University staff just take small part of one self of their self to the university. They always leave most part of oneself of themselves in out of university.