تعيين تنوع ژنتيكي Fusarium solani عامل پوسيدگي ريشه و طوقه ي گوجه فرنگي با استفاده از گروه هاي سازگار رويشي

Genetic diversity of Fusarium solani the causal agent of tomato root and crown rot using VCGs

در پاييز 1388 از مناطق مختلف استان خوزستان در مجموع 79 جدايه Fusarium solani از ريشه و طوقه‌ي گوجه‌فرنگي جداسازي گرديد. بيماري زايي جدايه ها و همچنين تنوع ژنتيكي آن‌ها با استفاده از VCG مورد بررسي قرار گرفت. نتايج آزمون بيماري زايي جدايه ها نشان داد كه تمام جدايه هاي مورد آزمايش اين گونه بيماري زا هستند. براي توليد موتانت نيت از محيط كشت زاپك كلرات (CDAC) حاوي 5% كلرات پتاسيم و رزبنگال استفاده شد. كلاس فنوتيپي موتانت‌هاي نيت بر اساس نحوه ي رشدشان روي محيط كشت پايه حاوي يكي از چهار منبع ازت نيترات، نيتريت، آمونيوم و هيپوزانتين تعيين شد. بر اين اساس 68% از موتانت-هاي نيت در كلاس فنوتيپي nit1، 18% آنها در كلاس فنوتيپي nit3 و 14% آنها در كلاس فنوتيپي nitM قرار گرفتند. مكمل سازي بين موتانت هاي نيت جدايه ها روي محيط كشت حداقل انجام شد و جدايه ها در 25 گروه سازگار رويشي قرار گرفتند. در اين مطالعه رابطه ي مشخصي بين VCG و منطقه ي جغرافيايي مشاهده نگرديد.

Seventy nine isolates of Fusarium solani were obtained from crown and root rotted parts of tomato plants collected from different regions of Khuzestan province during autumn 2009 using Nash-Snyder medium. Pathogenicity of isolates was tested on potted tomato seedlings of cultivar Primo at 2-leaf stage, under field conditions. Genetic diversity among F. solani isolates was also studied using vegetative compatibility groups (VCGs). Pathogenicity tests revealed that all the isolates were pathogenic. In order to determine VCGs, nit mutants were generated on culture medium CDAC supplemented with 5% KClO3 and Rose Bengal. Using this medium collectively 631 nit mutants were recovered. Nit mutants were divided into 3 phenotypic classes, nit1 (68%), nit3 (18%) and NitM (14%) according to their growth pattern on basal media containing one of four nitrogen sources: sodium nitrate, sodium nitrite, hypoxantine and ammonium tartrate. Complementation test among nit mutants placed isolates into 25 vegetatively compatible groups. In this investigation no relation was observed between VCGs and geographic regions.