رويكرد مدل يابي معادلات ساختاري در تبيين تاثير تاب آوري بر كيفيت زندگي با واسطه گري تمايز يافتگي

A Structural Equation Modeling Approach to Explain the Impact of Resilience on the Quality of Life Mediated by Differentiation of Self

پژوهش با هدف بررسي تاثير تاب آوري بر كيفيت زندگي با واسطه گري تمايز يافتگي انجام شد. اين پژوهش از نوع پژوهش هاي همبستگي در قالب الگو سازي معادله ساختاري است. جامعه آماري 242 نفر دانشجو (136 مرد و 106 زن) بودند كه با استفاده از روش خوشه‌اي تصادفي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ميانگين سني آنان 45/22 سال ( انحراف معيار 9/4) بود. ابزارهاي به كار برده شده براي سنجش متغيرهاي پژوهش عبارت بودند از: مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون (CD-RISC)، مقياس تمايزيافتگي اسكورون (DSI) و مقياس كوتاه كيفيت زندگي (WHOQOL-BREF). تحليل داده ها با استفاده از الگو سازي معادله ساختاري (SEM)از طريق نرم افزارAMOS انجام شد. يافته ها نشان داد تاب آوري در كيفيت زندگي تاثير مي گذارد اما تمايز يافتگي تنها با ورود متغير تاب آوري بر كيفيت زندگي اثر مي گذارد.

This study was carried out to investigate the effectiveness of resilience on the quality of life mediated by differentiation of self. The structural equation modeling (SEM) was used to analyze the data. The sample consisted of 242 Boin Zahra students. The subjects were selected by cluster sampling random method. The instruments used consisted of: Conner-Davidson resilience scale (CD-RISC), Skowron differentiation of self scal (DSI) and short quality of life scale (WHOQOL-BREF). To analyze the data, AMOS software was used. The results showed that resilience influenced the quality of life but differentiation of self had a mediating role in this relation.