اثر حفاظتي اپي گالوكاتكين گالات در مدل بيماري پاركينسون القاشده با 6-هيدروكسي دوپامين

Neuroprotective effect of epigallocatechin gallate in an experimental model of Parkinson’s disease induced by 6-hydroxydopamine

مقدمه و هدف: بيماري پاركينسون، نوعي بيماري حركتي شايع در افراد با سن بالا ست كه به علت تحليل رفتن نورون هاي دوپامينرژيك بخش متراكم جسم سياه مغز مياني ايجادمي شود. با توجه به خاصيت حفاظت نوروني و آنتي اكسيداني اپي گالوكاتكين گالات (EGCG)، هدف مطالعه حاضر، بررسي اثر حفاظت عصبي اين ماده در مدل تجربي بيماري پاركينسون بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي، موش هاي صحرايي نر (32 =n) به چهار گروه «شم، شم تحت تيمار باEGCG ، ضايعه ديده و ضايعه ديده تحت درمان با EGCG» تقسيم شدند. مدل بيماري پاركينسون، توسط تزريق 5 /12 ميكروگرم 6-هيدروكسي دوپامين حل شده در محلول سالين آسكوربات به داخل نيواسترياتوم طرف چپ ايجادشد. گروه‌هاي شم و ضايعه ديده تحت درمان، از روز پيش از انجام عمل جراحي استريوتاكسيك، 20 ميلي گرم بر كيلوگرم دارو را در دو نوبت با فاصله زماني 24 ساعت به صورت داخل صفاقي دريافت كردند. در پايان هفته اول، رفتار چرخشي به دنبال تزريق آپومورفين، طي 1 ساعت و تعداد نورون هاي دوپامينرژيك بخش متراكم جسم سياه، مورد شمارش قرارگرفت. يافته‌ها: در گروه ضايعه ديده، آپومورفين، موجب بروز رفتار چرخشي به سمت مقابل ناحيه آسيب ديده شد (0001/0p < ) و تعداد نورون هاي بخش متراكم جسم سياه سمت چپ، كاهشي معني دار را در مقايسه با گروه شم نشان داد (05/0 p < ). تجويز EGCG به گروه ضايعه ديده، موجب كاهش معني دار تعداد چرخش هاي القاشده به وسيله آپومورفين شد (05/0 p < )، هرچند تاثيري معني دار بر تعداد نورون هاي بخش متراكم جسم سياه نداشت. نتيجه‌گيري: تجويز داخل صفاقي EGCG به صورت پيش درمان، موجب كاهش عدم تقارن حركتي (كاهش شدت رفتار چرخشي) در مدل تجربي بيماري پاركينسون مي شود و داراي اثر حفاظتي در حد معني دار در برابر توكسيسيتي 6-هيدروكسي دوپامين نيست.

Background and Objective: Parkinsonʹs disease is a common movement disorder in elders caused by depletion of dopaminergic neurons in the substantia nigra in midbrain. Due to antioxidant and neuroprotective properties of epigallocatechin gallate (EGCG), the present study investigated its neuroprotective effect in an experimental model of Parkinsonʹs disease. Materials and Methods: In this experimental study, male rats (n=32) were divided into 4 groups: sham, EGCG-treated sham, EGCG-treated lesion and lesion groups. Model of Parkinsonʹs disease was induced by injecting 12.5 microgram of 6-hydroxydopamine- ascorbate dissolved in saline solution into the left side of neostriatum. In EGCG-treated sham and EGCG-treated lesion groups, 20 mg/kg of EGCG was administered intraperitonealy two times with an interval of 24 hours before steriotoxic surgery. After 1 week, the rotational behavior following apomorphine injections was assessed in one hour and dopaminergic neurons in substantia nigra were counted. Results: In the lesion group, apomorphine caused contralateral rotational behavior (p < 0.001) and the number of neurons in left substantia nigra was significantly reduced in comparison with sham group (p < 0.05). Administration of EGCG in lesion group significantly reduced the number of apomorphine -induced rotations (p < 0.05), however it had no effect on the number of neurons in the substantia nigra. Conclusion: Pre-treatment with intraperitoneal administration of EGCG can reduce the motor asymmetry (attenuation of rotational behavior) in the experimental model of Parkinsonʹs disease but it does not have a significant protective effect on toxicity of 6-hydroxydopamine.