كاهش به قطب ديفرانسيلي نقشه مغناطيس هوايي ايران

نقشه بي‌هنجاري مغناطيسي هوايي ايران (صالح، 1387) با روش كاهش به قطب ديفرانسيلي اركاني‌حامد (1988) به قطب كاهيده شد. در روش كاهش به قطب ديفرانسيلي، بي‌هنجاري‌هاي مغناطيسي با در نظر گرفتن تغييرات جهت بردار ميدان مغناطيسي در منطقه مورد بررسي به قطب كاهش مي‌يابند. عملگر كاهش به قطب ديفرانسيلي، بي‌هنجاري‌هاي مغناطيسي را در همه عرض‌هاي جغرافيايي روي منابع توليد كننده منتقل مي‌كند و در نتيجه باعث سهولت عرضه تفسير زمين‌شناسي مي‌شود. روش كاهش به قطب ديفرانسيلي ابتدا روي مدل‌هاي آزمايشي در عرض‌هاي گوناگون جغرافيايي ايران اجرا و پس از كسب نتيجه مطلوب، روي داده‌‌هاي مغناطيس هوايي ايران اِعمال شد. مقايسه نقشه كاهش به قطب به‌دست آمده از ساختارها و پهنه‌هاي زمين‌شناسي ايران و همچنين گسل‌ها و كمربندهاي آتشفشاني، تطابق زيادي بين مرزهاي مغناطيسي و زمين‌شناسي نشان مي‌دهد. به‌‌كارگيري اين لايه اطلاعاتي جديد امكان تفسير بهتري از بي‌هنجاري‌‌‌هاي مغناطيسي گستره ايران را فراهم مي‌كند.