تاثير پذيري فلوطين از ارسطو در مسيله ي صدور

Aristotle influences on Plotinusʹʹ Emanation

نظريه ي صدور فلوطين (نظريه ي فعاليت دوگانه)، حاصل تلاش اوبراي پاسخ دادن به انتقادات ارسطو بر افلاطون، در مسيله ي بهره مندي اشيا از مثل است. فلوطين نه تنها در اصل ايجاد مسيله براي او، بلكه در زبان و اصطلاحاتي كه براي بيان آرايش به كار مي گيرد (مانندماده ي معقول، دويي نامتعين و فعاليت)، تحت تاثير ارسطو است. همچنين، نظريه فعاليت دوگانه، از جهات مهمي تحت تاثير نظريه ي قوه و فعل ارسطو و فاعليت غايي محرك اول است. بر اساس اين تاثيرپذيري ها، مي توان گفت فلوطين به همان ميزان كه نوافلاطوني است، نوارسطويي نيز هست و فلسفه ي او نه تقليدي صرف، بلكه تركيبي مبتكرانه ميان آرا افلاطون و ارسطو است.

Plotinusʹ attempt to counter the Aristotle critiques on Platoʹs theory of ideas, leads to his theory of emanation, which is called double act doctrine. Plotinus is influenced by Aristotle, not only in raising the problem of emanation quality, but the language and terms (including reasonable matter, indefinite dyad and activity) that are used to describe his theory. Also, the theory of the double act doctrine in some important respects is influenced by Aristotleʹs theory of potentiality and actuality, and the ultimate agency of unmoved first motivator. On the Base of these influences, Plotinus is a neo-Aristotelian just as he is a Neo-Platonist philosopher and his ideas arenʹt pure imitation, but creative synthesis between the ideas of Plato and Aristotle.