رابطه جهت‌گيري مذهبي، خوش‌بيني و هوش معنوي با سلامت معنوي مربيان قرآن

The Relationship of Religious Orientation, Optimism and SpiritualIntelligence with the Spiritual Well-being of Instructors of the Qurʹʹan

اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط جهت‌گيري مذهبي، خوش‌بيني و هوش معنوي با سلامت معنوي انجام شد. جامعه آماري، همه مربيان قرآن شهر ري بودند. براي انجام اين پژوهش، 120 مربي به روش تصادفي ساده انتخاب شدند. همه آنها پرسش‌نامه‌هاي جهت‌گيري مذهبي، خوش‌بيني، هوش معنوي و سلامت معنوي را تكميل كردند. داده‌ها به روش رگرسيون گام به گام تحليل شدند. يافته‌ها نشان داد كه جهت‌گيري مذهبي دروني، خوش‌بيني و هوش معنوي، با سلامت معنوي رابطه مثبت و معنادار داشتند (p < 0/01). در يك مدل پيش‌بين صرفاً هوش معنوي، جهت‌گيري مذهبي دروني و خوش‌بيني توانستند 59 درصد از واريانس سلامت معنوي را پيش‌بيني كنند. بنابراين، براي افزايش سلامت معنوي نخست بايد به آموزش هوش معنوي، سپس به آموزش جهت‌گيري مذهبي دروني و در نهايت، به آموزش خوش‌بيني اقدام كرد.

The present research seeks to investigate the relationship of religious orientation, optimism and spiritual intelligence with spiritual well-being. The statistical universe includes all the instructors of the Quran in Shahr-e- Rey, from among whom 120 were selected randomly. They all completed questionnaires about religious orientation, optimism, spiritual intelligence and spiritual well-being. Stepwise regression was used to analyze the data. The research findings show that internal religious orientation, optimism and spiritual intelligence have a positive and significant relationship with spiritual health (p < 0.01). an indicative model shows that only spiritual intelligence, internal religious orientation and optimism can predict %59 percent of the variance of spiritual well-being. Therefore, when we think of promoting well-being, we should first concentrate on achieving spiritual intelligence, then on internal religious orientation and finally on optimism.