بهار عمل و زمستان آسايش: كردار‌شناسي بيداري اسلامي از منظر ارتباطات جمعي

The Spring of Act and the Winter of Rest: Praxeology of Islamic Awakening from Mass Communication Perspective

در اين مقاله تحولات اخير در خاورميانه و شمال آفريقا از منظر ارتباطات جمعي، در قالب تامل انتقادي درباره نقش رسانه‌هاي جديد در بستر يا بافت فرهنگ مورد توجه قرار گرفته است. البته وجه توجه آن، نگاه آسيب‌شناسانه‌اي است كه مي‌توان به رخداد بيداري اسلامي در منطقه داشت. روايت نويسندگان مقاله از اين رخداد، اين است كه وضعيت انقلابي حول كردار (پراتيك) شكل مي‌گيرد و اين تحولات بخشي از همان پراتيك را مديون كاركردهاي رسانه‌هاي جديد به منزله تاكتيك هستند. با وجود اين، رسانه‌هاي جديد همان گونه كه مي‌توانند بالقوه زمينه‌ساز انقلاب شوند، مي‌توانند انقلابي هم عليه خود به وجود آورند و ظرفيت رهايي‌بخشي جنبش اجتماعي يا انقلاب را حتي تا حدي سركوب كنند. از اين‌رو، ادعاي مقاله اين است كه بدون كردار يا پراتيك انقلابي، رسانه‌هاي انقلابي كارايي ندارند و بحث در ضرورت اولويت پراتيك بر تاكتيك است.

In this article, we study recent social changes (2010-2013) in the Middle East and the north of Africa from mass communication one by critical reflecting on the role of new media in the context of culture. Of course our consideration is pathology of the Islamic Awakening in the region. According to our narrative, a revolutionary situation is happened by axis of the pratique (action) and the events pratique is indebted to the new media’s functions as tactique. However, as the new media are intriguing the revolution potentially, so they may make a revolution against the very themselves and somewhat repress the emancipatory potential of the social movement or the revolution. Therefore, our article’s postulation is that the new media or revolutionary media are entirely useless without the revolutionary pratique (action). The subject-matter is about the priority of pratique to tactique.