ادبيّات روستايي در رمان هاي عربي و فارسي؛ بررسي تطبيقي الارض شرقاوي و جاي خالي سلوچ دولت آبادي

در ادبيّات جوامع مختلف، ادبيّات روستايي به عنوان يكي از زيرشاخه‌هاي مهمّ ادبيّات داستاني مطرح بوده و بسياري از نويسندگان بزرگ در اين مورد آثاري را به رشته تحرير درآورده اند. در ادبيّات عربي مي توان از عبدالرّحمن الشّرقاوي نويسنده مصري خالق رمان الارض نام برد كه روستاي كودكي خود را با ماجراهايش به تصوير مي كشد؛ و از نويسندگان مشهور ادبيّات فارسي در اين عرصه محمود دولت آبادي است كه آثارش او را به عنوان نويسنده اقليمي و منطقه اي، معروف ساخته است؛ او در رمان جاي خالي سلوچ روستايي به نام «زمينج» را با مشكلات خانواده سلوچ به تصوير مي‌كشد. اين مقاله با رويكردي تطبيقي پس از تحليل دو رمان مذكور، به موضوعاتي همچون: جايگاه زنان، فقر روستاييان، آب و آبياري، نقش زمين و ظلم دولت مردان مي پردازد و واقع گرا بودن دو نويسنده، توجّه آن دو به آثار بومي، اهميّت جايگاه زنان در دو رمان، روحيه استواري روستاييان در برابر ظالمان را بازمي‌نمايد.