عوامل گسترش روابط استراتژيك سوريه با ايران از صعود بشار اسد

The Causes of Expansion of Iran- Syria Strategic Relations (2000-2011)

اتحاد استراتژيك سوريه با ايران در سه دهه گذشته يكي از ديرپاترين اتحادها در منطقه خاورميانه بوده است. ريشه‌هاي اين اتحاد را مي‌توان در تهديدات و اهداف استراتژيك مشترك اين دو بازيگر در منطقه جستجو كرد. البته، اين روابط در دوره بشار اسد نسبت به دوره حافظ اسد عمق و گستردگي بيشتري داشته، به‌طوري‌كه برخلاف دوره حافظ كه دو كشور داراي مشاركت استراتژيك هم‌ترازي بودند، مشاركت با ايران در زمان بشار اسد شكل حامي- پيرو (ايران حامي و سوريه پيرو) به خود گرفته است. چرايي تعميق سطح روابط دو كشور، موضوعي است كه در اين مقاله بدان پرداخته خواهد شد. بر اين اساس، سوال اصلي پژوهش چنين است: چرا روابط استراتژيك سوريه با ايران در زمان بشار اسد نسبت به دوره حافظ اسد عمق و گستردگي بيشتري پيدا كرده است؟ در اين راستا، اين فرضيه مطرح مي شود كه تغييرات ساختاري در نظام بين‌الملل و تفاوت شخصيت حافظ با بشار اسد، چرايي گسترش روابط استراتژيك سوريه با ايران در زمان بشار اسد را تبيين مي كند. روش تحقيق در اين پژوهش، توصيفي- تحليلي و بر مبناي روش كيفي و گردآوري داده‌هاي منابع كتابخانه‌اي و اينترنتي است.

Strategic alliance between Iran and Syria is a viable alliance in the Middle East which is rooted in the shared threats and purposes of these actors. However, this special relationship strengthened after Bashar Assad ascended the power in 2000. It must be noted that while Iran- syria relationship was an equal partnership under Hafez Assad, it has turned to a patron- client one in which Iran has been the patron under Bashar Assad. The present paper explores the reasons behind this transformation. Accordingly the main question of the paper is as follows: why Iran- syria relationship has been strenghened under Bashar Assad? The findings of the paper demonstrate that the strengthening of relationship is explained by structural changes in international system as well as the different characters of policy makers in Syria (Hafez and Bashar). The research methodology is analytical descriptive approach.