تأثير تمرين تناوبي بر ظرفيت اكسيداتيو و گليكوليتيك عضلات اسكلتي موش‌هاي صحرايي نر پير و جوان

Effect of Intermittent Training on Oxidative and Glycolytic Capacity in Rat Skeletal Muscles

مقدمه: هر نوع پروتكل تمرينی آثار خاصی بر فيزيولوژی بدن دارد. با توجه به هدف از برنامه تمرينی و شرايط گروه‌های تحت تمرين لازم است برنامه خاصی در نظر گرفته شود. لذا، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثير تمرين تناوبی بر ظرفيت اكسيداتيو و گليكوليتيك عضلات اسكلتی موش‌های صحرايی نر پير و جوان است. روش بررسی: تعداد 40 سر موش صحرايی نر نژاد ويستار در دو گروه سنی پير (ميانگين سن و وزن به ترتيب 27 ماه و 31± 389 گرم) و جوان (ميانگين سن و وزن به ترتيب 3 ماه و 13± 224 گرم) تهيه شده و به طور تصادفی به دو گروه شاهد (10 = n) و تجربی (10 = n) تقسيم شدند. پروتكل تمرينی شامل، 4دقيقه دويدن و 2 دقيقه استراحت فعال در10 وهله تمرينی بود. سرعت دويدن در طول پروتكل به صورت فزاينده از 18 به 30 متر در دقيقه افزايش يافت. برنامه تمرينی هر جلسه به مدت 60 دقيقه، 6 روز در هفته و به مدت 8 هفته انجام شد. موش‌ها 24 ساعت بعد از آخرين جلسه تمرينی بيهوش شده و عضلات نعلی (SOL) و بازكننده طويل انگشتان پا (EDL) خارج گرديد. و فعاليت آنزيم‌های سيترات سنتاز (CS) و لاكتات دهيدروژناز (LDH ) ارزيابی شد. تجزيه و تحليل اطلاعات با آزمون‌های تحليل واريانس يك طرفه و تعقيبی توكی انجام شد. نتايج: فعاليت آنزيم CS در گروه تجربی در عضله EDL و SOL در هر دو گروه سنی افزايش معنی‌داری داشت(05/0>p). همچنين اگر چه فعاليت LDH عضله EDL و SOL در گروه پير تجربی نسبت به گروه پير شاهد افزايش داشت، ولی اين افزايش از نظر آماری معنی‌دار نبود. با اين حال، فعاليت LDH در هر دو عضله EDL و SOL درگروه جوان تجربی افزايش معنی‌داری داشت(05/0>p). نتيجه‌گيری: زمانی كه هدف ما افزايش هم زمان ظرفيت اكسيداتيو و گليكوليتيك است، پروتكل تمرينی اجرا شده در اين مطالعه می‌تواند در سالمندی و جوانی مفيد و سودمند باشد.

Introduction: Any type of exercise protocol has specific effects on the physiology of the body. Thus, according to the purpose of the training program and conditions of the subjects, a specific exercise protocol is needed to be considered. Therefore, the purpose of this study was to assess the effect of intermittent training on oxidative and glycolytic capacity in rat skeletal muscles. Methods: Forty male rats were divided into two old (27 mon, 389±31 g) and young groups (3 ± 4 mon, 224±14 g), each of which were randomly divided into control and experimental groups (n = 10). Training group performed intermittent exercise on a treadmill 6 times /week for 8weeks. It consisted of 10 bouts of 4 min running interspersed by 2 min of active rest. All rats were anesthetized, 24 hours after the last session exercise, and Soleus (SOL) and extensor digitorumlongus (EDL) muscles were removed rapidly. In fact, the tissues were analyzed in regard with CS and LDH enzymes activities. In order to analyze the study data, one way-ANOVA and Tukeyʹs post-hoc tests were applied. Results: The results demonstrated that CS enzyme activity in EDL and SOL muscles increased significantly in both, old (OT) and young groups (YT) (p < 0.05). Furthermore, although there was an increase in LDH enzyme activity in OT, it was not statistically significant. However, LDH enzyme activity was significantly higher in both EDL and SOL in YT (P > 0.05). Conclusion: The results suggested that the training method described in the present study can be quite beneficial to the young and old, when a simultaneous increase in oxidative and glycolytic capacity is aimed.