مقايسه نگرش دانش آموزان مقطع راهنمايي شبانه روزي تلفيقي و عادي نسبت به دانش آموزان ناشنوا و يكپارچه سازي آموزشي آنان

پژوهش اخير در ارتباط با برنامه هاي تلفيقي ( يكپارچه سازي) در آبان ماه 1388 در مدارس تلفيقي و عادي شهر همدان انجام گرفت .هدف اصلي از انجام پژوهش مقايسه نگرش دانش آموزان تلفيقي با دانش آموزان مدارس عادي درباره برنامه تلفيق دانش آموزان ناشنوا بوده است . براي دستيابي به اهداف پژوهش، پس از اعمال تغييرات و انطباق هاي ضروري ،از مقياس نگرش سنج به پژوه (1991 ) استفاده شد. روش پژوهش حاضر علي – مقايسه اي است .جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانش آموزان دختر شاغل به تحصيل در مدارس راهنمايي تلفيقي و عادي سطح شهر همدان در سال تحصيلي 89-88 13 تشكيل مي دهد. روش نمونه گيري براي گروه اول ( دانش آموزان تلفيقي) بصورت در دسترس بوده و گروه دوم بصورت تصادفي از ميان دانش آموزان عادي مشغول به تحصيل در دوره راهنمايي كه با دانش آموزان ناشنوا تماس و ارتباط نداشتند، انتخاب شدند .در اين پژوهش وضعيت دانش آموزان ناشنوا و كم شنوا به منزله متغيرهاي مستقل و نمره كل آزمودني ها در پرسشنامه نگرش سنج به عنوان متغير وابسته محسوب شد و چنين فرض شد كه : بين نگرش دانش آموزان عادي شاغل به تحصيل در مدارس راهنمايي شبانه روزي دخترانه تلفيقي ( گروه اول ) و دانش آموزان عادي شاغل به تحصيل در مدارس راهنمايي دخترانه غير تلفيقي( گروه دوم) نسبت به دانش آموزان ناشنوا و برنامه يكپارچه سازي آموزشي آنان تفاوت وجود دارد . براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون t و تحليل واريانس يك طرفه و در صورت لزوم از آزمون تعقيبي توكي براي مقايسه ميانگين ها استفاده شد.نتايج پژوهش نشان داد كه بين نگرش دانش آموزان راهنمايي شبانه روزي تلفيقي در مقايسه با نگرش دانش آموزان راهنمايي غيرتلفيقي (عادي) نسبت به دانش آموزان ناشنوا و يكپارچه سازي آموزشي آنان تفاوت معناداري وجود ندارد.