بررسي ميزان حلاليت چند سيلر مورد استفاده در معالجه ريشه بصورت in-vitro

Solubility evaluation of some sealrs used in endodontic treatment, an in-vitro study

زمينه و هدف: عدم حلاليت، يكی از مهم‌ترين خصوصيات موادی است كه به عنوان سيلر در درمان‌های اندودنتيك بكار می‌روند. هدف از انجام اين مطالعه برسی حلاليت سيلرهای Dorifill, ZOE Tubliseal, AH26, در آب مقطر بود. روش بررسی: جهت انجام اين مطالعه آزمايشگاهی از هر نوع سيلر، 5 نمونه با ابعاد تقريباً برابر تهيه شد. نمونه‌ها پس از توزين اوليه به طور جداگانه در ظروف حاوی 50 سی‌سی آب مقطر در دمای 37 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. پس از گذشت يك هفته تغيير وزن نمونه‌ها توسط ترازوی ديجيتالی ثبت گرديد. نهايتاً نتايج بدست آمده با آزمون ANOVA و Post-hoc Tukey HSD مورد تجزيه و تحليل آماری قرار گرفتند. يافته‌ها: طبق نتايج بدست آمده سيلر Dorifill طی مدت 7 روز 8/2% كاهش وزن داشته و بالاترين حلاليت در بين سيلرهای مطالعه شده را دارا بود. سيلرهای Tubliseal و ZOE به ترتيب 4/1% و 3/2% كاهش وزن نشان دادند. سيلر AH26 در طی 7 روز 9/1% افزايش وزن داشت. ميانگين تغيير وزن سيلرها بين گروه‌های ZOE, Dorifill و Tubliseal ازلحاظ آماری اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0P>). بين ميانگين تغيير وزن سيلر AH26 و گروه‌های ديگر اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده شد (001/0>P). نتيجه‌گيری: با توجه به اينكه درصد حلاليت كليه سيلرهای مورد بررسی در محدوده استاندارد تعيين شده برای ميزان حلاليت سيلرها قرار داشت، می‌توان آنها را از لحاظ اين خاصيت فيزيكی، جهت استفاده كلينيكی مورد تأييد قرار داد.

Background and Aims: Insolubility has been stated as one of the important characteristics of the materials which are used as sealers in the endodontic treatments. The aim of this study was to evaluate the solubility of four endodontic sealers (ZOE, Dorifill, AH26 and Tubliseal). Materials and Methods: Five specimens from each sealer with similar size were prepared. After first weighing, the samples were stored individually in bottles containing 50 ml of distilled water at 37ºC. After 7 days, the specimens weighed and changes in the weight of each sample recorded with a digital scale. The data were analyzed by ANOVA and Post-hoc Tukey HSD tests. Results: The results of this study indicated that Dorifill had the maximum solubility among all sealers with weight loss of 2.8%. Tubliseal and ZOE showed the weight loss of 1.4% and 2.3%, respectively. AH26 showed weight gain of 1.9% during 7 days. There were no significant differences in the mean weight changes between Dorifill, Tubliseal and ZOE groups (P>0.05). A significant difference was found between the mean weight changes of AH26 and that of the other groups (P=0.000). Conclusion: From the results of this study, all tested sealers were in the standard limit of solubility, and thus, it could confirm this physical property of sealers for clinical applications.