تاثير ورزش بر تغييرات يادگيري متعاقب استرس

The effect of exercise training on stress-induced changes in learning

چكيده زمينه و هدف: ورزش مي‎تواند با اثرات منفي استرس مقابله كند، اما پروتكل‌هاي مختلف و شدت‌هاي متفاوت تمرين، براي تعديل اثرات استرس، نتايج گوناگوني را در برداشته است. هدف اين پژوهش بررسي تاثير استرس بي‎حركتي بر عملكرد شناختي و نقش تعديل كننده ورزش بود. مواد و روش‎ها: اين مطالعه از نوع تجربي مي‎باشد كه در آن رت‎هاي نر بالغ نژاد آلبينو- ويستار به صورت تصادفي در 5 گروه جايگزين شدند و بر حسب نوع گروه در معرض مداخله استرس از نوع بي‎حركتي(2 ساعت در روز×7 روز)، ورزش ملايم (30 دقيقه در روز×7 روز) و يا بدون مداخله، قرار گرفتند. آموزش و آزمون حيوانات با استفاده از ماز آبي موريس انجام شد. يافته‌ها: گروه استرس در مراحل اكتساب(05/0 > p) و به يادآوري (05/0 > p) عملكرد ضعيف‌تري نسبت به گروه كنترل در ماز آبي موريس داشت. گروه ورزش- استرس و گروه كنترل نيز عملكرد متفاوتي نداشتند. استرس، سطح كورتيكوسترون سرم را به طور معني‎داري افزايش داد(001/0 > p)، اما ورزش باعث كاهش معني‎دار سطوح كورتيكوسترون شد(001/0 > p). هم‎چنين، بين عملكرد گروه ورزش و شم در مرحله اكتساب تفاوتي وجود نداشت. اما در مرحله به يادآوري، عملكرد شناختي گروه ورزش بهتر از گروه شم بود(05/0 > p). نتيجه‎گيري: يك هفته استرس بي حركتي موجب تخريب يادگيري در مرحله اكتساب مي‎شود و ورزش با شدت پايين مي‌تواند از اثرات منفي استرس جلوگيري كند. در تاثير حفاظتي ورزش در برابر اثرات تخريبي استرس، ممكن است كورتيكوسترون واسطه اصلي باشد. هم‎چنين، نقش ورزش در به يادآوري تجربيات گذشته مشهودتر از اكتساب آن تجربيات است. واژگان كليدي: تمرين هوازي، استرس بي‎حركتي، يادگيري فضايي

Abstract Background: Exercise can counteract the negative effects of stress, but variations in exercise protocols and intensities have generated different results. The purpose of this study was to investigate the effect of immobilization stress on cognitive performance and the moderating role of exercise. Materials and Methods: In this experimental study, adult Albino-Wistar rats were randomly assigned to 5 groups. The animals underwent immobilization stress (2 hours per day×7 day), exercise (30 minutes per day×7 day), or no intervention. The rats were trained and tested using Morris water maze. Results: The control group had better performance than the stress group in acquisition (p < 0.01) and recall (p < 0.05) in Morris water maze. There was not a significant difference between exercise-stress and control groups in water maze performance. Stress increased corticosterone levels (p < 0.001), but exercise had a significant effect on decrement of corticosteron levels (p < 0.001). Also, despite the absence of a significant difference between sham and exercise groups in the acquisition stage, the exercise group had a better performance in the recall stage (p < 0.05). Conclusion: Immobilization stress can impair acquisition and mild exercise has a protective effect against stress-induced negative effects. Corticosterone may be a major mediator in the protective effect of exercise against stress-induced cognitive impairment. In addition, the role of exercise in retrieval of past experiences is more prominent than their acquisition. Keywords: Aerobic exercise, Immobilization stress, Spatial learning