مروري بر الگوهاي تشخيصي ناتواني‌هاي يادگيري

Learning disorder An overview of the patterns of Learning Disability Diagnosis

بررسی متون در حوزه تشخيص ناتوانی يادگيری نشان از وجود چندين مدل جهت بررسی وجود ناتوانی يادگيری دارد. دو نمونه از پركاربردترين اين مدل‌ها، مدل «ناهماهنگی هوشبهر ـ پيشرفت» و مدل «پاسخ به مداخله» است. با وجود فراگيری اين دو مدل و به خصوص مدل ناهماهنگی هوشبهر ـ پيشرفت، انتقاداتی متوجه آن‌ها است و وجود يك نظريه قوی در صورت استفاده از مدل ناهماهنگی هوشبهر ـ پيشرفت ضروری به نظر می‌رسد كه موجب پديدآيی و كاربرد رويكرد سومی برای تشخيص ناتوانی يادگيری شده است. در اين مقاله سعی شده تا با مروری بر هر سه رويكرد، ملزومات تشخيص حوزه ناتوانی يادگيری بررسی شوند.

The analysis of texts in the area of learning disability diagnosis indicates that there are differences for the analysis of learning disability. Two of the most applicable models are "uncoordinated Intelligence coefficient-Progressive" and "intervention prevention" ones. Despite the fact that these two models have had widespread applications especially with the uncoordinated Intelligence coefficient model, there have been some criticism about them. It seems that the existence of one strong theory over the application of uncoordinated Intelligence coefficient -Progressive results in the emergence of a third approach for the diagnosis of learning disability. In this article, there has been an attempt to analyze the necessities for diagnosing the area of learning disability.