مقايسه اثر فريك سولفات و كلريد روي در كنترل خونريزي كبدي با استفاده از يك مدل حيواني

Comparing the Effect of Ferric Sulfate and Zinc Chloride in Controlling Liver Bleeding in an Animal Model Study

مقدمه و هدف: كنترل خونريزي پارانشيمي خصوصاً بافت كبد علي رغم پيشرفت علم جراحي، كماكان يكي از چالش هاي روبروي جراحان براي حفظ جان بيماران مي باشد. بنابراين معرفي يك روش موثر در كنترل خونريزي كبدي يكي از اولويت هاي پژوهشي مي باشد. اين مطالعه به منظور مقايسه اثر هموستاتيك فريك سولفات و كلريد روي در كنترل خونريزي بافت پارانشيمي كبدي انجام گرديد. روش كار: در اين مطالعه تجربي 70 موش نر ويستار به صورت تصادفي ساده در 7 گروه 10 تايي قرار داده شدند. بر روي كبد هر موش برشي به طول 2سانتي متر و عمق 5/0 سانتي متر داده شد و زمان هموستاز با استفاده از غلظت هاي مختلف فريك سولفات و همچنين كلريد روي (15%، 25%، 50%) و روش كنترل نيز ( بخيه زدن) اندازه گيري شد. همچنين بافت كبدي از نظر تغييرات پاتولوژي پس از يك هفته مورد بررسي قرار گرفت. در نهايت زمان به دست آمده براي برقراري هموستاز در7 گروه وارد نرم افزار SPSS شده و با آزمون هاي Kruskal- wallis test و Mann - Whitney مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: ميانگين زمان هموستاز در گروههاي غلظتي فريك سولفات 50%، 25% و 15% به ترتيب17/1 ±50/9، 2/2±80/21 و 7/2± 80/37 ثانيه بود و در گروههاي غلظتي كلريد روي 50%، 25% و 15% به ترتيب 75/1±80/15، 57/2±20/30 و21/2±00/49 و در گروه كنترل ( بخيه ) ميانگين زمان هموستاز30/7±30/91 بود. زمان برقراري هموستاز ناشي از گروه هاي غلظتي فريك سولفات و كلريد روي از گروه كنترل به صورت معنادار كمتر بود(P < 0.01). همچنين زمان برقراري هموستاز ناشي از گروه هاي غلظتي فريك سولفات از گروه كلريد روي به صورت معنادار كمتر بود(P < 0.01). مطالعه پاتولوژي بيشترين فراواني را در گريد هاي پايين التهاب بر اساس گريدبندي تعريف شده نشان داد. نتيجه نهايي: فريك سولفات و كلريد روي نسبت به روش بخيه در كنترل خونريزي كبدي به زمان كمتري براي برقراري هموستاز نياز دارند و فريك سولفات نيز نسبت به كلريد روي ماده هموستاتيك موثرتري در كنترل خونريزي كبد در مدل حيواني مي باشد.

Introduction & Objective: Despite all the progress in surgical sciences, controlling parenchy-mal hemorrhage especially in liver parenchyma, is still one of the challenges surgeons face in saving patients’ lives. Therefore, introducing an effective method to control liver bleeding is an important research priority. This study attempts to determine the haemostatic effect of fer-ric sulfate and zinc chloride and compare it with that of the standard method (simple suturing technique) in controlling bleeding from liver parenchymal tissue. Materials & Methods: This is an experimental study. In this animal model study 70 male Wistar rats were randomly allocated into seven groups. An incision, two centimeters (cm) long and half a cm deep, was made on each rat’s liver and the hemostasis time was measured once us-ing ferric sulfate and zinc chloride with different concentrations (15%, 25%, and 50%) and then using the control method (i.e. controlling bleeding by simple suturing). The liver tissue was examined for pathological changes. Finally, the hemostasis times were entered into SPSS software and analyzed using Kruskal- wallis test, Mann-Whitney, Kolmogorov-Smirnov test. Results: The mean time to hemostasis in groups of ferric sulfate concentration of 50%, 25% and 15%, were, respectively, 9.50±1.17, 21.80±2.2,and 37.8±2.7 seconds, and in groups of zinc chloride concentration of 50%, 25% and 15%, were, respectively, 15.80±1.75, 30.20±2.57 and 49.00±2.21 seconds also in the control group (suture) mean time of hemosta-sis was 91.30±7.30 seconds. The haemostatic times of different concentrations of ferric sul-fate and zinc chloride were significantly less than that of the control group (P < 0.01). There was a statistically significant difference between different concentrations of ferric sulfate and zinc chloride haemostatic times (P < 0.01). The pathologic examination showed the highest frequency of low grade inflammation based on the defined pathological grading. Conclusion: Ferric sulfate and zinc chloride compared to the control method (i.e. controlling liver bleeding by simple suturing) needs less time to control liver bleeding. Ferric sulfate is a more effective hemostatic agent than zinc chloride in controlling liver bleeding in an animal model. (Sci J Hamadan Univ Med Sci 2015; 21 (4):263-270)