ارزيابي كارآمدي پيچ جااندازي لوله اي شكل (Tube Reduction Screw; TRS) در جا اندازي شكستگي هاي مايل تنه مانديبل: يك مطالعه آزمايشگاهي در مانديبل لاشه گوسفند

Assessment of Performance of Tube Reduction Screw in Reduction of Oblique Mandibular Body Fractures: An Experimental Study in Slaughtered Sheep

مقدمه و هدف: در شكستگي هاي تنه مانديبل، انواعي كه به صورت مايل دچار شكستگي گرديده اند، بيشترين ميزان جااندازي نامطلوب حين جراحي را دارند. مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان دقت جا اندازي باز شكستگي مايل تنه مانديبل با استفاده از ابزار TRS و مقايسه آن با روش مرسوم (فورسپس جا اندازي همراه با Lag Screws) طراحي شد. روش كار: اين مطالعه تجربي بر روي 30 نيم فك مانديبل لاشه گوسفند انجام گرفت . پس از ايجاد شكستگي مايل در تنه هر نيم فك گوسفند، يك سمت با استفاده از TRS و سمت مخالف با روش مرسوم جااندازي شد. سپس فاصله بين قطعات شكستگي در جهارسطح تحتاني، فوقاني، باكال و لينگوال تعيين شد. داده ها ي بدست آمده با استفاده از آزمون هاي مجذوركاي و دقيق فيشر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: بر اساس داده هاي اين مطالعه، فاصله بين لبه خطوط شكستگي در سطوح باكال، فوقاني و تحتاني بين روش TRS و روش مرسوم از نظر آماري اختلاف معني دار نداشت. اما ميزان اين فاصله در سطح لينگوال، بين دو روش TRSو روش مرسوم داراي اختلاف معني داري از نظر آماري بود(P < 0.05). نتيجه نهايي: نتايج مطالعه نشان داد كه TRS مي تواند يك ابزار كمكي مفيد براي جا اندازي شكستگيهاي مايل تنه مانديبل باشد اما براي استفاده كلينيكي از آن، نياز به مطالعات بيشتر مي باشد.

Introduction & Objective: The highest rate of non-anatomic reduction of fractures is usually seen in oblique mandibular body fractures. Thus, the aim of the present study was the as-sessment of reduction performance of TRS (Tube Reduction Screw) in comparison conven-tional method (Reduction forceps with Lag Screws). Materials & Methods: This experimental study was conducted on 30 half- mandibles of slaughtered sheep. After creation of oblique fracture in each side of mandibles, one side was reduced with TRS and the opposite side with conventional method. Then , the distance be-tween the fracture lines was determined on inferior, superior, buccal and lingual surfaces. Results: According to the results, there were no significant differences in the distance between the fracture lines on the superior, inferior and buccal surfaces in TRS and conventional methods. But, this difference was statistically significant on the lingual surface (P < 0.05) Conclusion: The results showed that the TRS could be a useful instrument for the reduction of oblique mandibular body fractures. But the clinical usage of this device needs more animal and clinical studies. (Sci J Hamadan Univ Med Sci 2015; 21 (4):304-309)