بررسي كنش بياني امر در دو زبان فرانسه و فارسي

A Contrastive Study of the Ordering Speech Act

بررسي كنش بياني امر در دو زبان فرانسه و فارسي پريوش صفا سارا قايمي تاريخ دريافت: 7/12/89 تاريخ تصويب: 10/2/91 چكيده در مقاله حاضر كوشيده‌ايم نشان دهيم كه علاوه‌بر دو وجه امري و التزامي، شش فرم زباني ديگر نيز در زبان‌هاي فارسي و فرانسه، براي بيان امر و التزام به‌كار مي‌رود. حاصل اين تحقيق، نكاتي جالب را آشكار مي‌كند كه از‌جمله آن‌ها مي‌توان موارد ذيل را نام برد: رابطه بين بيان امر و التزام با ذي‌نفع‌بودن يا نبودن گوينده جمله؛ وي‍ژگي معنايي فعل «بايستن» كه در هر‌دو زبان، فقط معناي امر را بيان مي‌كند؛ جنبه كاربردي بيان غير‌مستقيم امر و اولويت‌داشتن آن در زبان فارسي؛ استفاده از عبارت‌هاي وا‍‍ژگاني در دو زبان براي تخفيف شدت بيان امر؛ كاربرد شكل آينده ساده در زبان فرانسه براي بيان مودبانه‌تر امر و تاًثير تشديد‌كننده جاي‌گزين آن (زمان حال ساده) در زبان فارسي كه با لحن تحكم‌آميز، امر را بيان مي‌كند و گاه نيز حاكي از تهديد است. واژه‌هاي كليدي: امر، دستور، التزام، نمود، زمان حال، زمان آينده.

A Contrastive Study of the Ordering Speech Act in Persian and French Languages Received: 2011/02/26 Parivash Safa Accepted: 2012/04/29 Sara Ghaemi Abstract The present study is a contribution to show that, beside imperative and subjunctive modes, six other linguistic forms are used in Persian and French languages to express order and necessity. The results of this research show that the relation between imperative and subjunctive is related to many factors such as: the degree in which the speaker is implicated into the fact, the semantic properties of the verb /b?yestan/ (to have to) which stands for the imperative in both languages; the pragmatic aspect of the indirect expression of the order and its priority in the Persian language; the use of lexical phrases in both Persian and French languages for toning down the intensity of the order; the use of the future tense in French in order to express the injunctive utterances in a very polite way. However, in Persian, the use of the simple present (as an equivalent of the future tense in Persian) gives the opposite value to the utterance and intensifies the order force of the imperative form in Persian, sometimes, giving the impression of a threat. Keywords: imperative, order, subjunctive, aspect, present tense, future tense