تاثير تمركززدايي مالي بر رشد اقتصادي مناطق مختلف ايران (يك رهيافت اقتصادسنجي فضايي)

The Effect of Fiscal Decentralization on Economic Growth in Various Provinces of Iran (A Spatial Econometric Approach)

در ادبيات اقتصادي تيوري‌هاي تمركززدايي مالي در جهت افزايش كارايي و بهره‌وري بخش عمومي و گسترش تعادل و توازن منطقه‌اي مورد توجه قرار گرفته است. با ايجاد نظام درآمد- هزينه استاني به‌همراه تشكيل نهادهاي اداري و مالي در استان‌ها طي سال‌هاي برنامه سوم و چهارم توسعه تلاش‌هايي در جهت گسترش تمركززدايي مالي در ايران برداشته شد. با توجه به اهميت موضوع در اين مقاله درصدد برآمديم تا تاثير تمركززدايي مالي كه با دو شاخص تمركززدايي از مخارج عمراني ملي و تمركززدايي درآمدي تعريف شده است بر رشد اقتصادي استان‌ها با استفاده از روش اقتصادسنجي فضايي ارزيابي نماييم. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد بين تمركززدايي مالي و رشد اقتصادي استان‌ها رابطه مثبتي وجود دارد و معناداري متغير وابستگي فضايي نشان‌دهنده آثار مثبت سرريز ناشي از رشد اقتصادي در مناطق مي‌باشد.

In the economic literature, theories of fiscal decentralization have been taken into consideration in order to increase efficiency and productivity of the public sector and regional balance. Establishing provincial revenue – expenditure system and founding administrative and financial institutions in all provinces during the third and fourth development plans some great steps were taken towards fiscal decentralization in Iran. In this paper, we evaluate the impact of fiscal decentralization on economic growth with two index of fiscal decentralization (revenue decentralization and national expenditure decentralization) by using spatial econometric methods. The results show that there is linear positive relation between fiscal decentralization and provincial economic growth. Spatial dependence variable significance reflects the positive effects of economic growth in the region through overflow.