مقايسه رابطه سطح سرمي ويتامين Dبا درگيري عروق كرونر در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2

A Comparison of the Relationship between the Serum Level of Vitamin D and Coronary Artery Disease in Patients with Type 2 Diabetes

زمينه و هدف: بيماري‌هاي قلبي- عروقي از علل شايع مرگ و مير و از كارافتادگي در بيماران ديابتي به شمار مي‌آيند. براساس برخي از مطالعات، كمبود ويتامين D مي‌تواند با خطر ابتلا به ديابت نوع 2 و نيز بيماري‌هاي قلبي- عروقي همراه باشد. اين مطالعه با هدف بررسي مقايسه سطح سرمي ‌25 هيدروكسي ويتامين D در بيماران ديابتي مبتلا به بيماري عروق كرونري و گروه كنترل انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه مورد- شاهدي، بيماران مبتلا به ديابت كه جهت آنژيوگرافي به بيمارستان شهيد بهشتي مراجعه كرده بودند به دو گروه آنژيوگرافي مثبت (گروه مورد) و آنژيوگرافي منفي (گروه كنترل) تقسيم شدند. در اين بررسي، تنگي در لومن حداقل يكي از شريان‌هاي كرونر بيش از 50% به‌عنوان آنژيوگرافي مثبت و مبتلا به درگيري عروق كرونر و تنگي كمتر از 50% به‌عنوان آنژيوگرافي منفي و نرمال در نظر گرفته شد. مشخصات فردي، اطلاعات بيوگرافي، سابقه فشارخون، هيپرليپيدمي، سيگار، سابقه ابتلا به بيماري كرونري و سابقه خانوادگي توسط پرسشنامه ثبت گرديد. نمونه خون وريدي بيماران جهت اندازه‌گيري سطح سرمي ‌25 هيدروكسي ويتامين D گرفته شد و دو گروه از نظر سطح ويتامين D مقايسه شدند. يافته‌ها: ميانگين سطح سرمي ‌25 هيدروكسي ويتامين D برابر 41/26±09/35 نانوگرم بر ميلي‌ليتر بود. همچنين در دو گروه مورد و شاهد، اختلاف معني‌داري وجود نداشت. اين ميزان در گروه مورد برابر 58/29±67/35 نانوگرم بر ميلي‌ليتر و در گروه شاهد 30/23±50/34 نانوگرم بر ميلي‌ليتر بود. سطح ويتامين D در بين افرادي‌كه بيماري قلبي داشتند برحسب شدت درگيري كرونر، تفاوت معني‌داري نداشت. نتيجه‌گيري:‌ نتايج اين مطالعه نشان داد سطح سرمي ‌25 هيدروكسي ويتامين D در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 با تنگي عروق كرونر ارتباطي ندارد.

Background and Objectives: Cardiovascular diseases are among the most common causes of death and disability in patients with type 2 diabetes. According to some studies, Vitamin D deficiency is associated with risk of type 2 diabetes and cardiovascular diseases. The aim of this study was to compare the serum level of Vitamin D between diabetic patients with coronary artery diseases and control group. Methods: In this case-control study, patients with diabetes referred to Shahid Beheshti Hospital of Qom for coronary angiography, were divided into two groups of positive angiography (case group) and negative angiography (control group). In this study, stenosis of the lumen of at least one coronary artery more than 50% was considered as positive angiography and suffering from coronary artery disease, and stenosis lower than 50% was considered as negative angiography. Personal characteristics, biographical information, consisting of age, gender, history of hypertension, hyperlipidemia, smoking, history of coronary artery disease, and family history were recorded using a questionnaire. Venous blood samples of the patients were taken to measure the serum level of 25-hydroxy Vitamin D, and the two groups were compared in terms of Vitamin D level. Results: The mean serum level of 25-hydroxy Vitamin D was 35.09±26.41ng/ml. Also, there was no significant difference between case and control groups. The level was 35.67±29.58ng/ml in the case group and 34.50±23.30ng/ml in control group. The level of Vitamin D in patients with cardiac disease had no significant difference. Conclusion: The results of this study indicated that there was no relationship between serum level of 25-hydroxy Vitamin D in type 2 diabetic patients and stenosis of coronary arteries.