نشانه شناسي تعليم و تربيت در داستان زال و رودابه

Semiotics education in zal and Roodabehʹʹs story

تعليم و تربيت انسان‌ها در شاهنامه فردوسي كه سند معتبر و ديرپاي فرهنگ اصيل ايران زمين است، مقام ارزشمندي را در سايه تاريخ داستاني اين قوم علم دوست به خود اختصاص داده است. موضوع تعليم در شاهنامه همواره به شيوه مستقيم و غير مستقيم در بخش هاي مختلف به خصوص در داستان زال و رودابه برجسته شده است. در اين جستار، نويسندگان برآنند تا با ذكر نمونه هايي، نشانه‌هايي از انواع تعليم و تربيت عاطفي، عقلاني، اجتماعي، اخلاقي و ديني را بر اساس زبان نشانه بر پايه نظريات «بارت»، «لوي استروس»، «كالر»، «دوسوسور» و «اكو» تحليل كنند و تعاليم انساني و جهاني را از اين داستان استخراج و تبيين نمايند. نتايج اين مطالعه نشان مي دهد داستان در تربيت عاطفي و اجتماعي به ترتيب بيشترين و كمترين فراواني را داراست و انواع ديگر آن در حد تعادل است و با علم نشانه شناسي نيز از نظر ابياتِ نشانه دار و بي نشانه سازگار است.

The education of people in Shahnameh as a valid document gets a valuable place in the history of fictions among Iranians longstanding culture. The most important thing in Shahnameh is the fact that the didactic issues have been stressed in its stories both directly and indirectly especially in the story Zal and Roodabeh. In this paper the authors try to give examples of signs of education in the fields of emotion, wisdom, society, ethics and religion. After that, based on views of sign language of Barthes –Claude Lévi-Strauss, de Saussure and Echo they have been analyzed. Therefore global human teachings could be extracted from these stores. The present research paper with the help of table and figure method shows that a story has a higher frequency in the emotional education and the least frequency in social education. In other stories there is a balance of 1407 couplets. Surprisingly, the science of semiotics from perspective of marked and unmarked couplets are the same.