دنياگريزي در انديشه مولانا

Asceticism in Mowlanaʹʹs Ideas

يكي از مسايلي كه در كتب ديني و عرفاني، از جمله مثنوي، درباره‌ي آن سخن گفته شده است، دنيا و دنياگريزي است. شاعر و عارف بزرگ اسلامي، مولانا به اين مساله اهتمام جدي ورزيده است و شايسته است كه اين موضوع، در انديشه‌ي اين شاعر عارف مورد تحليل و بررسي قرار گيرد تا بشر امروز بتواند از گنجينه‌هاي ارزشمند آن برخوردار گردد. اوصاف دنيا از ديد دنيا گريزان، محدود، بي ارزش وفناپذير مي باشد. دنيا در نظر آنان، گذرگاهي است براي رسيدن به حيات جاودان. ريشه‌هاي دنياگريزي آنان را مي توان در مواردي مانند اعتماد بر وجود دنياي ماوراي حس، عاريتي بودن دنياي مادي و ناپاي‌داري عشق به ظواهر جست‌وجو كرد. در نتيجه، باعث مي‌شود كه از اين دنياي مادي چشم بپوشند وبه عالم معنا راه يابند. پژوهش حاضر، ضمن مطالعه منابع گوناگون، در پي بيان اوصاف دنيا از ديدگاه دنياگريزان و ابعاد آن، يعني ريشه‌ها و پيامدهاي دنياگريزي مي‌باشد كه به روش توصيفي و تحليلي، از مثنوي معنوي استخراج و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است.

An issue often spoken about in mystic and religious books, including Mathnavi, is asceticism. Mowlana, the great Muslim poet and mystic, has also focused on this issue, which is worth studying so that todayʹs man can benefit from this precious treasure. From an asceticʹs point of view, the world is limited, valueless, and perishable (mortal). This worldly life is a passage to eternal life. There must be different reasons. The present article endeavours to describe the world from an asceticʹs point of view and focus on the roots and consequences of asceticism in a descriptive-analytic way.