حميدي شيرازي در آيينه ي آثارش

Hamidi Shirazi in the Light of his Works

مهدي حميدي شيرازي (1293) با سرودن حدود چهل هزار بيت، در نيم سده ي شاعري خود از شعراي پركار معاصر شمرده مي شود. فصل عمده اي از زندگي ادبي شاعر را سروده هاي عاشقانه ي وي تشكيل مي دهد كه به طور عمده در مجموعه ي اشك مهتاب آمده است. از اين كتاب مي‌توان به احساسات پاك، صداقت و زود رنجي شاعر پي برد. اين شاعر و نويسنده ي معاصر در منظومه ي سال هاي سياه يك فضاي ملي – مذهبي را با جسارت و بي باكي نشان مي دهد و در كتاب ده فرمان كلام او رنگ و بوي فلسفه به خود مي گيرد. صداقت، پرهيز از دروغ، نصيحت گري و وطن‌دوستي از ويژگي هاي حميدي است كه در اشعارش بازتابي گسترده داشته است. در اين تحقيق، شخصيّت حميدي از خلال آثارش نقد و تحليل مي شود. هدف از اين تحقيق، روشن شدن خصلت هاي حميدي و مسايلي است كه باعث بروز مخالفت هاي بي شمار عليه او شده است. علاوه بر آن‌چه بيان شد، نتيجه ي حاصل از اين بررسي نشان مي دهد كه نوعي از اخلاق «اومانيستيك» بر شعر حميدي حاكم است و عمده ترين نشانه ي آن غرور بسيار شاعر است كه بازتاب آن در اشعارش به گونه اي گسترده ديده مي شود.

Composing about forty thousand lines of poetry in half a century shows that Mahdi Hamidi Shirazi (1914) was an active poet. A major period of his literary life was dedicated to his love songs, mainly published in the collection of "Ashk-e Mahtab" (The Tears of the Moonlight). The poems in this collection reveal his pure feelings, honesty, and irritability. In his "Black Years," he depicts a national-religious atmosphere. In his "Ten Commandments," his words have a philosophical tint. His honesty, restraint from telling lies, and patriotism are reflected in his poems. The present research tries to critique and analyze his character through his works in order to show what issues caused opposition against him.