مقايسه تاثير تمرينات هوازي تداومي و تناوبي بر سطوح پلاسمايي ويسفاتين و مقاومت به انسولين مردان چاق

Comparison of the effect of continuous and intermittent aerobic training on visfatin and insulin resistance plasma levels in obese males

چكيده هدف: هدف از اين تحقيق مقايسه تاثير 8 هفته تمرينات هوازي تداومي و تناوبي بر سطوح استراحتي ويسفاتين و مقاومت به انسولين مردان چاق 17 تا 25 سال بود. روش پژوهش: 50 مرد چاق سالم (سن: 9/3±05/22 سال، وزن: 8/12±85/89 كيلوگرم، قد: 9/10±7/176 سانتي متر) به طور تصادفي به دو گروه تمرين هوازي تداومي و تناوبي تقسيم شدند. آزمودني ها 5 جلسه در هفته و در هر جلسه به مدت 60 دقيقه با شدت 60 تا 80 درصد در گروه تداومي و 55 تا 85 درصد حداكثر ضربان قلب در گروه تناوبي با چرخ كارسنج فعاليت نمودند. براي تعيين معني دار بودن تفاوت بين ميانگين در پيش آزمون و پس آزمون از آزمون t وابسته و براي تعيين معني داري پس آزمون بين گروه ها از آزمون t مستقل (05/0?P) استفاده گرديد. يافته ها: يافته هاي تحقيق نشان داد كه 8 هفته تمرين هوازي موجب كاهش معني دار سطوح استراحتي ويسفاتين در گروه تداومي و تناوبي و مقاومت به انسولين در گروه تداومي و تناوبي مي گردد (05/0?P)؛ اين در حالي است كه با مقايسه اختلاف ميانگين پس آزمون بين گروه ها، در تغييرات سطوح استراحتي ويسفاتين و مقاومت به انسولين تفاوت معني داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: به طوركلي، مي توان نتيجه گرفت كه 8 هفته تمرين هوازي تداومي و تناوبي مي تواند در سطوح استراحتي ويسفاتين و مقاومت به انسولين مردان چاق تاثير داشته و همراه با كاهش شاخص توده بدن، موجب كاهش متغيرهاي مورد مطالعه گردد. واژگان كليدي: فعاليت ورزشي، گلوكز، انسولين ناشتا، چربي احشايي

Abstract Aim: The purpose of the study was to compare the effect of eight weeks of continuous and intermittent aerobic training on Visfatin and insulin resistance plasma levels in 17-25 years obese males. Method: Fifty participants (age: 22.05±3.9 years; weight: 89.85±12.8 kg; height: 176.7±10.09 cm) were randomly divided into continuous and intermittent aerobic groups. The continuous aerobic group performed the training protocol with 60 to 80 percent of Vo2max and the intermittent aerobic group with 55 to 85 percent of Vo2max for 60 minutes in session, 5 days per week. Fasting plasma Visfatin and insulin levels were measured by ELISA and fasting plasma glucose was measured by a enzymatic method. Insulin resistance was determined by HOMA-IR formula. The significance of the effects of training were assessed by the dependent t-test and post-test significance between groups was assessed using the independent t-test (P?0.05). Results: Findings have shown that the eight weeks of continuous aerobic training significantly decreased visfatin plasma levels and insulin resistance resting levels (P?0.05), and the eight weeks of intermittent aerobic training were significantly decreased in visfatin plasma levels (P?0.05) and insulin resistance resting levels (P?0.05), but there was no significant decrease between post-tests in visfatin plasma levels and insulin resistance resting levels. Conclusion: The eight-week continuous and intermittent aerobic training programs may effect to reduce visfatin plasma level and insulin resistance resting that related to decrease of body mass index. Key words: Exercise, Glucose, Fasting insulin, Visceral fat.