تعيين عوامل پيش بيني كننده صميميت زناشويي زنان شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر تعيين عوامل پيش بيني كننده صميميت زناشويي در زنان شهر اصفهان بود. روش پژوهش از نوع همبستگي بود. جامعه مورد مطالعه، زنان متاهل شهر اصفهان در سال 1391 بودند كه از ميان آن ها به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي چندمرحله اي تعداد 200 زن متاهل انتخاب شدند. سپس پرسشنامه هاي صميميت زناشويي، پنج عاملي شخصيت فرم كوتاه، مقياسدلبستگيبزرگسالكولينزوريد، مهارت هايارتباطي، الگوهايارتباطي، سبك هاي اداره تعارض بين فردي، آسيب-شناسيتعامليزوجينباخانوادههمسر و فرماطلاعاتجمعيتشناختي در اختيار آنان قرار گرفت. نتايج با استفاده از ضريبهمبستگي،رگرسيونچندگانه و نرم افزار SPSS-19 تجزيه و تحليل شدند.نتايج همبستگي نشان داد ويژگي هاي شخصيت، سبك هاي دلبستگي، مهارت هاي ارتباطي، الگوهاي ارتباطي، سبك هاي حل تعارض و آسيب شناسي ارتباط با خانواده همسر و سن زنان با صميميت زناشويي همبستگي معنادار داشتند. هم چنين نتايج رگرسيون گام به گام نشان داد كه عوامل مذكور جز عوامل پيش بيني كننده صميميت زناشويي بودند. در نهايت معادله پيش بيني صميميت زناشويي براساس ضرايب به دست آمد.مي توان نتيجه گرفت ويژگي هاي شخصيت، سبك دلبستگي، مهارت هاي ارتباطي، الگوهاي ارتباطي، سبك هاي حل تعارض، آسيب شناسي ارتباط با خانواده همسر و سن زنان جز عوامل پيش بيني كننده صميميت زناشويي مي باشند.