بررسي تطبيقي نگرش زنان متعلق به نسل‌هاي مختلف در زمينه سن ازدواج و تركيب خانواده

خانواده به عنوان بنيادي ترين نهاد جامعه، امري فرهنگي است كه شكل گيري آن ازطريق كنش هاي اجتماعي گذشته و حال اعضاي خانواده صورت مي گيرد. تجربيات و شرايط اجتماعي- محيطي دوران كودكي مي تواند قسمتي از نيّات و اولويت هاي سن ازدواج، تعداد فرزند، زمان بندي بين تولد فرزندان و ساير مولفه هاي تركيب خانواده به ويژه براي زنان را تحت تاثير قرار دهد. با اين هدف، در اين مقاله سعي شده است نگرش مادراني با نسل هاي متفاوت، در زمينه مولفه هاي مهم در تركيب خانواده مورد بررسي قرار گيرد. با به كارگيري روش پيمايش، داده هاي لازم از 710 زن همسردار 15 الي 50 ساله ساكن در شهرهاي تبريز و اهر كه دوران كودكي خود را در چهار مقطع تاريخي؛ تا سال 1350، 1350 الي 1357، 1358 الي 1365 و 1366 الي 1373 گذرانده اند، به دست آمده است. تفاوت در ويژگي هاي تحصيلي و شغلي در بين نسل هاي مختلفچهارگانه نشان از تفاوت فضاي اجتماعي دوران كودكي آنهاست. اين امر موجب شده است پاسخگويان متعلق به نسل-هاي مختلف، برداشت هاي متفاوتي از زمان شكل گيري خانواده، ارزش فرزند، تعداد فرزند و ترجيح جنسي فرزند داشته باشند. در زمينه شاخص هاي ارزش فرزند، نگرش نسل هاي قبل از سال 1350 با بعد از 1365 و نسل هاي انقلاب با جنگ نزديك تر است. درصد موافقت با سقط جنين به عنوان يكي از راه هاي جلوگيري از بارداري و نيز تك فرزندي در نسل هاي جديد بيشتر از نسل گذشته است. برعكس، درصد موافقت با ترجيح جنسي فرزند و نيز فرزند دلخواه سه و بيشتر در نزد نسل هاي جديد كمتر از قديمي هاست. در برخي از رفتارهاي جمعيتي ديگر، يك هم گرايي در بين چهار نسل مورد مطالعه ملاحظه مي شود. اين نگرش هاي جمعيتي زنان در ارتباط با تركيب خانواده، مي تواند در شكل دهي رفتار جمعيتي فرزند(ان) وي موثر باشد كه اين موضوع در تحولات خانواده ايراني يك امر و مسيله مهمي خواهد بود.