ارزيابي عملكرد سيستم‌هاي ريز توليد پيل سوختي براي ساختمان‌هاي مسكوني

فناوري هاي سيستم هاي ريز توليد پيل سوختي سيستم هاي مدولار توليد توان كوچكي هستند كه در آينده نزديك قابل رقابت با روش هاي متداول تامين انرژي خواهند بود. سيستم هاي ريز توليد پيل سوختي از نظر عملكرد فني و زيست‎محيطي داراي برتري قابل توجهي نسبت به ديگر روش هاي متداول تامين انرژي هستند و تنها عيب آن ها هزينه بالاي اقتصادي مي باشد. كاربرد اصلي سيستم‌هاي ريز توليد پيل سوختي در ساختمان هاي مسكوني است. امكان‎پذيري جايگزيني يك سيستم ريز توليد پيل سوختي غشا تبادل يوني (PEMFC)1 براي استفاده در ساختمان مسكوني به وسيله اين تحقيق بررسي شده است. در ابتدا روي اجزاي سيستم انتخابي، محاسبات تراز جرم و انرژي انجام گرفت. سپس، يك مدل با توجه به جانمايي اتاق ها، تعداد اعضا ساكن در ساختمان و تعداد وسايل الكتريكي و كل مصرف توان الكتريكي يك ساختمان چند واحدي در ايران ارايه گرديد. در ادامه با استفاده از نياز توان الكتريكي و آب گرم مصرفي ساختمان، اندازه سيستم ريز توليد پيل سوختي بهينه سازي شده و در نهايت هزينه هاي جاري اين سيستم با استفاده از گاز شهري برآورد شده است. نتايج به دست آمده نشان داد كه سيستم هاي ريز توليد پيل سوختي داراي بازدهي الكتريكي و حرارتي بالاتر (79%) و سطح انتشار گاز CO2 پايين تر (23% كمتر از سيستم-هاي متداول) هستند. همچنين نتايج نشان داد كه فناوري پيل سوختي در حال حاضر اقتصادي نيست و نمي تواند با فناوري‎هاي متداول رقابت كند. با ‎وجود اين، با توليد انبوه پيل سوختي در آينده نزديك، كاهش هزينه سرمايه‎گذاري، افزايش طول عمر، ضرورت كاهش آلاينده‎هاي زيست‎محيطي و افزايش قيمت سوخت هاي فسيلي، فناوري پيل سوختي مي‎تواند يك جايگزين مناسب و اقتصادي در مقايسه با فناوري‎هاي متداول باشد.