بررسي طرح توليد ويناس در كارخانجات قند

نسبت وزن ملاس توليدي به چغندر مصرفي در كارخانجات قند در حدود 5% مي‌باشد. ملاس سرشار از مواد معدني و آلي گوناگون، و همچنين، حاوي درصد بالايي (50%) قند مي‌باشد. در ايران درصدي از اين قند دوباره به روش استفن استحصال مي‌شود ولي فاضلاب توليدي در سيستم استفن كارخانه‌هاي قند داراي BOD, PH بالا بوده و علاوه بر آهك و مواد قندي و غير قندي موجود در ملاس، حاوي تركيبات گوناگون معدني، آلي و ازت دار مي‌باشد. هنگامي كه فاضلاب قند‌گيري از ملاس بدون هيچ‌گونه عمل تصفيه‌اي در محيط زيست تخليه مي‌شود از لحاظ زيست‌شناختي فاسد مي‌گردد و ماهيت قليايي آن به زودي از بين مي‌رود و تركيبات گوناگوني، ضمن ايجاد بوهاي نامطبوع، تشكيل مي‌شوند. لذا در صورت عدم تغليظ، تصفيه زيست‌شناختي آن به‌منظور جلوگيري از آلودگي زيست محيطي ضروري است. در حالي كه با اجراي طرح ويناس، ضمن حذف اين فاضلاب از فاضلاب توليدي كارخانه‌هاي قند مي‌توان با بازيافت مواد معدني و آلي آن در غني‌سازي تفاله گام موثري برداشت. فاضلاب حاصل در فرايندهاي قند‌گيري يا تخمير ملاس كه معمولاً داراي بريكسي در حدود 10 درصد مي‌باشد با حرارت تغليظ مي‌شود تا بريكس آن به (70-60) درصد برسد. به اين شربت غليظ تيره رنگ حاصل، ويناس گفته مي‌شود در اين مقاله ضرورت و مزاياي اجراي طرح ويناس از لحاظ زيست محيطي و فني مورد بررسي قرار گرفته است.