همه گيرشناسي كمبود ويتامين D در افراد 10 تا 18ساله منطقه مينودر قزوين (1389)

Epidemiology of vitamin D deficiency among 10-18 years old population of Minoodar district, Qazvin (2010)

زمينه: كمبود ويتامين D به يك همه گيري ناشناخته در سراسر جهان تبديل شده است. وضعيت ويتامين D در جوامع مختلف كاملاً متفاوت است كه به علت تنوع عوامل موثر در سطح ويتامين D شامل تماس با نور آفتاب و دريافت ويتامين از راه مواد غذايي و آلودگي هواست. هدف: مطالعه به منظور بررسي همه گيرشناسي كمبود ويتامين D در افراد 10 تا 18ساله منطقه مينودر قزوين انجام شد. مواد و روش ها: اين مطالعه مقطعي در سال 1389 در منطقه مينودر قزوين انجام شد. پرسش نامه اي شامل مشخصات جمعيتي، سوابق پزشكي و خانوادگي، داروهاي مصرفي، وضعيت پوشش و ميزان قرارگيري در معرض آفتاب براي تمام شركت كنندگان تكميل شد. نمونه سرمي براي ارزيابي سطح ويتامين D از فرد گرفته شد. كمبود ويتامين D به صورت سطح ويتامين D كم تر از 20 نانوگرم در دسي ليتر و ويتامين D ناكافي به صورت سطح ويتامين D بين 20 تا 30 نانوگرم در دسي ليتر تعريف شد. داده ها با آزمون هاي مجذور كاي، تي مستقل، من ويتني يو و ضريب همبستگي پيرسون تحليل شدند. يافته ها: از 124 كودك و نوجوان مورد مطالعه، 59 نفر (%48) مذكر بودند. متوسط سطح ويتامين D در جمعيت مورد مطالعه 20/7±15/12 نانوگرم در دسي ليتر بود. پايين ترين سطح ويتامين D 08/1 نانوگرم در دسي ليتر و بالاترين سطح آن 80/26 نانوگرم در دسي ليتر بود. سطح ويتامين D در دختران به صورت معني داري كم تر از پسران بود. هيچ يك از افراد مورد مطالعه سطح ويتامين D كافي نداشتند. تمام دختران و %81 پسران كمبود ويتامين D و باقي مانده پسران نيز ويتامين D ناكافي داشتند.كمبود ويتامين D در دختران به صورت معني داري بالاتر از پسران بود. %61 جمعيت مورد مطالعه روزانه يك ساعت و كم تر در معرض آفتاب قرار داشتند. دختران مدت زمان كم تري نسبت به پسران در معرض آفتاب قرار داشتند. بين دختران و پسران از نظر سطح پوشش در اكثر ساعت هاي روز تفاوت معني دار آماري وجود نداشت. بين چاقي برحسب نمايه توده بدني و دور كمر و وضعيت ويتامين D ارتباط معني داري به دست نيامد. نتيجه گيري: با توجه به شيوع بالاي كمبود ويتامين D در جمعيت مورد مطالعه و به ويژه دختران، اقدام هاي پيشگيري كننده و درماني ضروري به نظر مي رسد.

Background: Vitamin D deficiency has become an unknown epidemic worldwide. Vitamin D status is quite different between different communities due to variations in factors associated with vitamin D level including sun exposure and different amounts of the vitamin D intake from food and air pollution. Objective: The aim of this study was to determine the epidemiology of vitamin D deficiency in 10-18 years old population of Minoodar district in Qazvin. Methods: This cross sectional study was conducted in Minoodar district of Qazvin during 2010. A questionnaire was completed for all participants including demographic characteristics, medical history, family history, medication, coverage status and exposure to the sunlight. Serum samples were taken to assess vitamin D levels. Vitamin D deficiency was defined as vitamin D levels < 20 ng/dL and vitamin D insufficiency was defined as vitamin D levels between 20 to 30 ng/dL, respectively. Data were analyzed using Chi-square test, T-test, Mann Whitney U test and Pearson’s correlation coefficient. Findings: Of 124 study population, 59 (48%) were male. Mean vitamin D level was 12.15±7.20 ng/dL. The minimum vitamin D level was 1.08 ng/dL and the maximum level was 26.80 ng/dL. Vitamin D levels in females were significantly lower than males. None of the study subjects had vitamin D sufficiency. All females and 81% of males had vitamin D deficiency. The remaining males had vitamin D insufficiency. Vitamin D deficiency in females was significantly higher than males. Daily sun exposure was less than an hour in 61% of the study population. Daily sun exposure in females was less than males. There was no statistically significant difference between both genders in terms of coverage. The association of obesity on the basis of body mass index and waist circumference with vitamin D status was not statistically significant. Conclusion: With regards to the high prevalence of vitamin D deficiency in the study population, particularly females, it seems that preventive interventions and treatments are necessary.