تاثير تجويز داخل هسته آكومبانس ممانتين بر تغييرات وزن و حجم مغز و غده فوق كليه در استرس مزمن در موش كوچك آزمايشگاهي ماده

Effect of Memantine Administration within the Nucleus Accumbens on Changes in Weight and Volume of the Brain and Adrenal Gland during Chronic Stress in Female Mice

هدف: در اين تحقيق اثر تجويز ممانتين در هسته آكومبانس بر اثر استرس شوك الكتريكي كف پا بر تغييرات نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غدد فوق كليه در موشهاي كوچك آزمايشگاهي ماده بررسي شد. مواد و روش‏ها: گروهي از حيوانات دوزهاي مختلف ممانتين (1/0، 5/0 و 1 ميلي‏گرم/ كيلوگرم) را قبل از استرس به‏مدت 7 روز دريافت كردند. در گروه ديگر پس از بيهوشي، كانول‏گذاري در هسته آكومبانس انجام شد. يك هفته پس از بهبودي، ممانتين (1/0، 5/0 و 1 ميكروگرم/ موش) قبل از استرس به داخل هسته آكومبانس تزريق شد. سپس همگي حيوانات كشته شده و مغز و غده فوق كليه آن‏ها در فرمالين 4 درصد تثبيت شد. حجم به روش غوطه‏وري در جيوه و وزن توسط ترازوي دقيق تعيين شد. نتايج: كاهش نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غده فوق كليه در گروه استرس ديده شد. ممانتين توانست نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غده فوق كليه را افزايش دهد. تجويز ممانتين به‏صورت داخل هسته آكومبانس نيز توانست اين نسبت‏ها را تغيير دهد به‏صورتي كه در هر سه دوز ممانتين، تجويز دارو به طرف راست هسته يا به‏صورت دو طرفه باعث مهار اثر استرس شد. نتيجه‏گيري: مهار گيرنده‏هاي NMDA (N- متيل D- آسپارتات) در هسته آكومبانس مي‏تواند اثر تخريبي استرس مزمن بر كاهش حجم و وزن مغز و افزايش حجم و وزن غده فوق كليه را مهار كند كه وابسته به دوز و محل تزريق بود و طرف چپ هسته در اين ارتباط كمترين عملكرد را داشت.

Objective: In the present study, we examined the effects of memantine administration within the nucleus accumbens on the alterations in brain and adrenal volumes and weight ratios induced by stress from electric foot shock. Methods: A group of mice received various doses of memantine (0.1, 0.5 and 1 mg/kg) prior to induction of stress. Another group underwent intra-accumbal cannulation after anesthesia. One week later, memantine (0.1, 0.5 and 1 µg/mouse) was injected within the nucleus accumbens prior to induction of stress. Subsequently all animals were killed. Their brains and adrenal glands were removed and fixed in 4% formalin. The volume and weight was determined by mercury immersion and method respectively. Results: The stress group showed evidence of reduction in brain volume and weight ratio to volume, and weight of the adrenal gland. Memantine increased the ratio of the brain volume and weight to the volume and weight of the adrenal gland. Memantine administration within the nucleus accumbens also could alter this ratio. Hence, all three doses of memantine that were injected on the right side and bilateral to the nucleus inhibited the effects of stress. Conclusion: Inhibition of NMDA receptors in the nucleus accumbens can inhibit the destructive effects of chronic stress on brain volume and weight. In addition, memantine can inhibit the influence of stress on adrenal volume and weight. We have shown that this effect was both dose and injection site dependent. In this regard, the left side of the nucleus was weaker.