عيسي در تاريخ: نگاهي به دو روايت اوليه از مسيح‎شناسي

Jesus in the History: An Inquiry into Two Early Christological Traditions

چكیده مسیح‎شناسی در غرب و تحقیق و تتبع در خصوص سیمای حقیقی حضرت عیسی (ع) قدمتی به طول تاریخ مسیحیت دارد. عیسی‎مسیح (ع) پرابهام‎ترین فرد در مسیحیت است كه این ابهام نه به دلیل نظرها یا تفاسیر مختلف از وی در قرون بعدی، كه برخاسته از تعارضات موجود در كتاب عهد جدید است. از یك‎سو، برخی اناجیل با تبعیت از سنت عبرانی ـ یهودی، در جهت تحقّق و آغاز ملكوت خدا، به عیسای تاریخی پرداخته‎اند و سیمایی انسانی و پیامبرگون از ایشان به تصویر كشیده‎اند و از سویی، بخش‎هایی دیگر از عهد جدید، الوهیت مسیح را برای نجات آدمی از گناه، كانون پیام و بشارت خود قرار‎داده‎اند. قرائت نخست به یهودی ـ مسیحی و قرائت اخیر به پولسی ـ یوحنایی موسوم است. آنچه امروزه و از همان زمان مسیحیت نامیده‎ می‎شود، همان قرائت پولسی ـ یوحنایی است كه دلایلی چند در قرون اولیۀ پیدایش مسیحیت، به تفوق آن نسبت به قرائت دیگر منجر شد.

Christology in the western tradition is as old as Christianity itself. Jesus Christ is one of the most mysterious characters in the history of Christianity. This vagueness is not due to various conflicting interpretations in regard to the person of Christ which came about much later than the time of Christ’s emergence as a historical personality. On the contrary, the source of these conflicting views is within the New Testament. On the one hand, some scholars who could be viewed as followers of the Hebraic-Judaic tradition, have attempted to portray a historical image of Jesus rather than insisting on divine nature of Christ who has come to redeem humanity from the ‘First Sin’. The first interpretation is termed as Judeo-Christian vector and the second approach is conceptualized as the Paul-Johnian interpretation of Christianity. In other words, the dominant view is the Paul-Johnian interpretation which has been able to marginalize the other view in the course of history of the Christian religion.