بررسي و نقد ديدگاه پلنتينگا دربارۀ داروينيسم

A Review of Plantinga’s Viewpoint on Darwinism

چكیده پلنتینگا در تبیین تعارض تكامل و آموزۀ خلقت، به تجزیه و تحلیل «نظریۀ تكامل» می‌پردازد. او نظریۀ تكامل را، كه به «واقعۀ عظیم تكاملی» تعبیر می‌كند، متشكل از چندین نظریه می‌داند و در قبال بخشی از نظریۀ عظیم تكاملی كه «نظریۀ تبار مشترك» است، موضع می‌گیرد؛ همچنین، برداشت‌های الحادی را از نظریۀ تكامل ناشی از برداشت نامتناسب «طبیعت‌گرایانه» از نظریۀ تكامل می‌داند كه در قبال آن، بر این نظر است كه می‌توان از تلقی خداباورانه از نظریه و تلفیقی از نظریه‌های علمی و نظریه‌های دینی دفاع كرد. او موضعی دوئمی نسبت به علم اتخاذ می‌كند و از علم آگوستینی كه نوعی نظریۀ علم دینی است، دفاع كرده و برای آن استدلال می‌آورد. در این نوشتار، نخست، نقدهای هسكر و مك‎مولین به موضع پلنتینگا آورده‎ می‎شود و سپس برخی پاسخ‌های او تحلیل می‌گردد؛ در پایان، به بررسی دیدگاه او و ارزیابی نقدهای آن دو منتقد خواهیم ‎پرداخت و نشان ‎خواهیم ‎داد كه چگونه هسكر و مك مولین به هستۀ اصلی بحث پلنتینگا دست نیافته‌اند؛ درنهایت، نیز نقص نظریۀ پلنتینگا برای تعبیر دینی از تكامل نشان‎ داده ‎خواهد شد.

In his explanation of the conflict of evolution and doctrine of creation, Plantinga analyzes the Theory of Evolution. He describes the Theory of Evolution as the "Grand Evolutionary Story" and considers it as consisting of several notions. He takes a stand against the Theory of Common Ancestry, which is a part of the evolutionary theory. He believes that atheist interpretations of the Theory of Evolution are caused by inappropriate naturalistic conceptions of the Theory. Instead, as Plantinga holds, theistic interpretations of the Theory can be defended using some scientific and religious theories. He also takes a stance towards science, and advocates and argues for Augustinian science, which is a religious science theory. In this paper, the criticisms leveled against the stance of Plantinga by Hasker and McMullin are discussed and some of Plantinga’s responses are analyzed. Then, we will examine his views and present a critical evaluation of the criticisms. By doing so, we will show how Hasker and McMullin have not understood the core of Plantinga’s ideas. Finally, the failure of Plantinga’s theory in providing a religious interpretation of evolution will be shown.