نقد روايت سوئينبرن از برهان غايت‌شناختي

Critique of Swinburne’s Reading of the Teleological Argument

ریچارد سوئینبرن در تقریر خود از دلیل غایت‌شناختی سعی در معقول جلوه‌دادن باور به خدا با استفاده از این دلیل دارد. البته سوئینبرن معتقد است هیچ‌یك از ادلۀ اثبات وجود خدا نمی‌توانند یقینی ریاضی‌وار برای ما به همراه آورند؛ بلكه مجموع این ادله باور به وجود خدا را از نقیض آن محتمل‌تر می‌سازند. سوئینبرن با تفكیك نهادن میان دو نوع نظم: نظم زمانی و نظم مكانی، در ارائۀ دلیل خود بر نظم زمانی تأكید می‌كند. از طرف دیگر برای تبیین پدیده‌ها میان دو نوع تبیین تفاوت می‌گذارد: تبیین علمی و تبیین شخصی، و ادعا می‌كند كه تبیین علمی توانایی تبیین اصل قوانین جهان را ندارد و برای تبیین این قوانین باید به تبیین شخصی توسل جست. سوئینبرن تبیین جهان به وسیلة تبیین شخصی را ساده‌ترین تبیینی می‌داند كه خالی از تعقیدها و پیچیدگی‌ها در پاسخ به چرایی پدیده‌هاست. به عبارت دیگر، به میزان كمتر شدن علل برای تبیین یك پدیده، آن تبیین رو به سادگی می‌رود. مدعای این مقاله آن است كه مفهوم سادگی یا ساده‌ترین تبیین در بیان سوئینبرن خالی از پیچیدگی نیست و ابهاماتی دارد و همچنین فرض وجود امری ماورائی در تبیین پدیدۀ نظم، نه تنها نمی‌تواند ساده‌ترین تبیین باشد، بلكه آن را گرانبار از پیش‌فرض می‌كند.

In his reading of the teleological argument, Richard G. Swinburne tries to show that belief in God is plausible. He, however, argues that no proof for existence of God can ever establish mathematical certainty and that the set of such arguments only suggest that existence of God is more probable than the opposite. Swinburne makes a distinction between two types of order (temporal and special) and bases his argument on the temporal order. He makes a further distinction between two types of explanation: personal and scientific. He argues that scientific explanation is not capable of explaining the laws of nature and that one needs to turn to personal explanations for explaining these laws. For Swinburne, explaining the world using personal explanation is the simplest explanation one can give since it is free from any complexity. In other words, fewer the number of reasons needed to explain a phenomenon is, the easier the explanation will be. This paper argues that the concept of simplicity in Swinburne’s discussions is not without complexity and that it is vague. The paper further argues that the very assumption of existence of a metaphysical quality in explaining the phenomenon of order cannot be the simplest explanation, but rather, such assumptions makes the explanation more complicated.