تعيين پارامترهاي ناهمسانگردي و راستاي تنش محلي براساس تحليل پس‌لرزه‌‌‌هاي زلزله 29 آذرماه 1389 محمدآباد ريگان (استان كرمان)

Anisotropy parameter analysis in Mohammadabad, Rigan based on the aftershock analysis of the earthquake of December 20, 2010

بررسي پارامترهاي ناهمسانگردي در پوسته‌ فوقاني يكي از روش هاي مناسب براي بررسي زمين‌ساخت فعال در منطقه است. بدين معني كه مي‌توان با استفاده از روابط ناهمسانگردي، ارتباط ميان رويداد زمين‌لرزه و فعاليت گسلي خاص و در حالت كلي‌تر، راستاي تنش زمين‌ساختي حاكم بر منطقه را به دست آورد. چنانچه اندازه يك پارامتر در جهت‌هاي متفاوت اندازه‌گيري يكسان نباشد، در آن‌صورت محيط مورد بررسي نسبت به اين پارامتر، ناهمسانگرد خوانده مي شود. محققان ناهمسانگردي لرزه اي در اعماق كم پوسته (10-15 كيلومتر) را نتيجه‌اي از جهت گيري ترجيحي ريز‌ترك‌‌‌‌هاي قايم مي‌دانند. در پژوهش حاضر با استفاده از فاز بُرشي Sg، براساس روش تينباي و همكاران ارايه شده در سال 2004، پارامتر هاي ناهمسانگردي در پوسته فوقاني منطقه محمدآباد ريگان تعيين شده است. زمين‌لرزه اصلي در ساعت 22:11:58 روز 29 آذرماه 1389 با بزرگي 5/6 در مقياس امواج گشتاوري (MW) در 52 كيلومتري جنوب شرقي محمد آباد ريگان كرمان و در مرز استان‌هاي كرمان و سيستان و بلوچستان به وقوع پيوست. برطبق نتايج به‌دست آمده حاصل از بررسي 654 لرزه‌نگاشت مربوط به شش ايستگاه موقت نصب شده از سوي مركز لرزه نگاري كشوري، آزيموت راستاي غالب ناهمسانگردي در منطقه محمدآباد ريگان 9 ± 45 درجه و آزيموت راستاي كمينه تنش اصلي در منطقه 9 ± 135درجه به دست آمده است. همچنين ميانگين بزرگي ناهمسانگردي 004/0 ± 18/0 ثانيه محاسبه شده است كه با ميزان ناهمسانگردي در پوسته فوقاني مطابقت مي كند. با مقايسه نتايج حاصل از اين پژوهش با روند پس‌لرزه‌‌‌‌هاي تعيين محل شده و بررسي‌هاي جي پي اس مي‌توان فعاليت‌هاي زمين‌ساختي اخير در منطقه را به روند گسلي جديد در بخش جنوبي گسل كهورك نسبت داد.