پديد آورندگان :
ابراهيمي پور، حسين نويسنده دانشكده مديريت-دانشگاه علوم پزشكي ايران , , خاني، مسعود نويسنده - , , صالح آبادي، سميه نويسنده مركز تحقيقات سلامت سالمندي، دانشگاه علوم پزشكي سبزوار، سبزوار، ايران. , , بابايي حيدر آبادي، اكبر نويسنده كميته تحقيقات دانشجويي، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران، ايران. , , مولوي طالقاني، ياسمين نويسنده كميته تحقيقات دانشجويي، گروه بهداشت و مديريت، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي مشهد، مشهد، ايران. , , ميرزايي، نسيم نويسنده كميته تحقيقات دانشجويي، گروه بهداشت و مديريت، دانشكده بهداشت، دانشگاه علوم پزشكي مشهد، مشهد، ايران. , , وجداني، مرجان نويسنده مركز تحقيقات عوامل اجتماعي موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشكي سبزوار، سبزوار، ايران. , , اشرفي حافظ، اصغر نويسنده مركز تحقيقات ارتقاي ايمني و پيشگيري از مصدوميت‌ها دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، تهران، ايران , , ايمان زاد، معصومه نويسنده دانشكده پزشكي، دانشگاه علوم پزشكي تبريز، تبريز، ايران. ,
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: تصادف، يكي از فراگير ترين مشكلات در زمينه سلامت در جهان است. در كشورهاي در حال توسعه، تروما اولين علت مرگ و مير جوانان است. اين مطالعه با هدف بررسي دموگرافيك بيماران ترومايي ناشي از تصادفات جاده‌اي مراجعه‌كننده به بيمارستان طالقاني مشهد انجام گرفته است.
روش بررسي: اين پژوهش از نوع توصيفي- مقطعي از فروردين 1391 تا اسفند 1391 در بيمارستان طالقاني مشهد انجام گرفته است. جامعه پژوهش شامل 4699 نفر از مصدومين ناشي از تصادفات جاده‌اي مراجعه‌كننده به بيمارستان طالقاني هستند. ابزار گردآوري داده‌ها، فرم ثبت اطلاعات محقق ساخته، شامل عوامل دموگرافيك (سن، جنس، سابقه بستري، تاريخ پذيرش، بخش و وضعيت ترخيص بيمار) بوده و داده‌ها به روش تمام شماري گردآوري و با استفاده از آمار توصيفي و نرم‌افزار SPSS 18 تحليل شد.
يافته‌ها: 73.2% مصدومين مرد بودند و شايع‌ترين سنّ آسيب بين 20 تا 30 بود. بيشترين تصادفات (48.41%) در فصل تابستان و در شهريورماه رخ داد. از نظر خدمات مورد نياز بيماران، به ترتيب 59.4% در درمانگاه اورژانس، 23.7% در بخش سوانح 1 و2، 7.2% در بخش جراحي اعصاب، 8.1% در بخش جراحي عمومي و مردان، 0.9% بيماران در بخش مراقبت‌هاي ويژه (ICU)، 0.6% در بخش ارتوپدي و 0.1% در بخش مغز و اعصاب بستري شدند.
نتيجه‌گيري: با توجه به اهميت بالاي حوادث جاده‌اي به‌عنوان يك مشكل اجتماعي و قابل پيش‌بيني و كنترل، بايد به مسيله ايمني و استانداردسازي جاده‌ها توجه ژرف شود و برنامه‌ريزي و اقدامات اساسي در اين زمينه صورت گيرد. همچنين توجه به جمعيت جوانان به‌عنوان مهم‌ترين گروه در معرض خطر و تدوين برنامههاي آموزشي براي آنان ضروري به نظر مي‌رسد.
