فلززدايي از نفت خام با تاكيد بر راهبردهاي زيست فناوري

نفت خام مخلوطي از هيدروكربن‌ها شامل تنوعي از تركيبات آلي و فلزات سنگين است. حضور برخي فلزات نظير واناديم و نيكل در نفت خام، بر فرايند پالايش اثر منفي دارد. كاتاليزگر‌هاي مورد استفاده در فرايند شكست حرارتي، هيدروژن‌دار كردن، و هيدرو گوگردزدايي را مسموم مي‌كند و بازدهي محصولات فرايند شكست حرارتي را كاهش مي‌دهد. فلزات موجود در نفت خام سبب توليد كك، گازها و كاهش عمر كاتاليزگر‌ها مي‌شوند. فرايند اكسايش دي‌اكسيد گوگرد به تري اكسيد گوگرد توسط واناديم، تسريع مي‌شود و سبب خوردگي ميكروبي و باران اسيدي مي‌گردد. در ميان روش‌هاي متنوعي كه براي حذف فلزات از نفت خام وجود دارد، روش‌هاي شيميايي نظير استخراج با حلال‌ها و روش‌هاي كاتاليزگري و هيدروكاتاليزگري موثرتر مي‌باشند، ليكن اغلب پُرخرج بوده و آلودگي زيست محيطي ايجاد مي‌كنند. به همين دليل استفاده از روش‌هاي زيستي مورد توجه قرار گرفته و در سال‌هاي اخير به علت برتري اين روش‌ها در مقايسه با روش‌هاي شيميايي، مطالعات بسياري در زمينه پالايش زيستي نفت انجام گرفته است. اين مقاله به بررسي يافته‌ها و پيشرفت‌هاي اخير در زمينه حذف فلزات از نفت خام با تكيه بر روش‌هاي زيستي مي‌پردازد.