اثر سميت برخي مواد ضد انجماد در جنين ماهي قره برون(Acipenser persicus)به روش غوطه وري

Effects of different cryoprotectant toxicity on Persiansturgeon (Acipenser persicus) embryos by bathtreatment method

انجماد جنين ماهيان، نيازمند ورود مقادير و غلظت هاي مناسبي از مواد ضد انجماد به قسمت هاي مختلف جنين مي باشد. در اين مطالعه به منظور بررسي اثر سميت مواد ضد انجماد، جنين ماهي قره برون (در دو زمان 24 و 48 ساعت پس از لقاح) مورد بررسي قرار گرفت و از متانول، اتيلن گليكول و 1و2- پروپان دي اُول (در غلظت 1 تا 6 مولار)، ساكارز و عسل (در غلظت هاي 15،10و20 درصد) و پلي ونيل پيروليدون (با غلظت هاي 10،5و15 درصد) به عنوان مواد ضد انجماد استفاده گرديد. جنين ها در دو زمان 5 و 10 دقيقه در اين مواد غوطه ور، سپس آبكشي شدند و تا زمان تفريخ در داخل انكوباتورها قرار گرفتند.نتايج نشان داد در ميان مواد ضد انجماد مورد بررسي در اين تحقيق ، اتيلن گليكول بيشترين سميت را داشت. جنين ماهي قره برون غلظت هاي مختلف متانول را نسبت به اتيلن گليكول بهتر تحمل كرد. ا و2- پروپان دي اُول نسبت به متانول و اتيلن گليكول در غلظت هاي مورد استفاده، داراي درصد تفريخ بالاتري بود و جنين ماهي قره برون در هر دو مرحله 24 و 48 ساعت پس از لقاح، حساسيت كمتري نسبت به غلظت هاي مختلف اين ماده از خود نشان داد. با افزايش غلظت و زمان غوطه وري، درصد تفريخ كاهش يافت و با افزايش زمان غوطه وري در تيمار هاي مربوط به ساكارز و عسل درصد تفريخ افزايش يافت. كاهش درصد تفريخ مي تواند در اثر شوك اسمزي، عدم تعادل يوني و يا اثر سميت مواد ضد انجماد باشد. در نهايت در ميان مواد مورد آزمايش در اين تحقيق، با پيشرفت روند تكاملي از 24 به 48 ساعت پس از لقاح، حساسيت جنين قره برون نسبت به غلظت هاي مختلف 1و2- پروپان دي اُول و پلي ونيل پيروليدون كاهش يافت در حالي كه، با پيشرفت مراحل تكاملي، حساسيت جنين قره برون نسبت به غلظت هاي مختلف متانول، اتيلن گليكول، ساكارز و عسل افزايش يافت و اثرات سمي اين مواد بيشتر شد.

Cryopreservation of fish embryos requires an optimal concentration of cryoprotectants inside all embryo compartments.In order to study the effects of cryoprotectants toxicity, two Persian sturgeon (Acipenser persicus) embryons (24 and 48 h after fertilization) were investigated using Methanol (MeOH), Ethylen glycol (EG) and 1,2- propandiol (PROH) (1 to 6 M), sucrose and honey (10,15 and 20%) and polyvinyl pyrolidon (PVP) (5, 10 and 15 %). Embryos were exposed using these cryoprotectants for 5 and 10 min. Embryos were then washed and incubated until hatching. EG was found to be the most toxic cryoprotectant. Persian sturgeon embryos tolerated MeOH better than EG compared to MeOH and EG, 1,2- propandiol gave the highest hatching rate and Persian sturgeon showed lower sensitivity in two embryonic development stage (24 and 48 h after fertilization). The hatching rate decreased with increasing concentration and exposure time in all treatments except sucrose and honey. Reduced hatching rate may be a result of osmotic shock, ionic imbalance or consequence of cryoprotectants toxicity. Finally with the progress of embryonic development among various cryoprotectants, sensitivity decreased in 1,2- propandiol and polyvinyl pyrolidon compared to MeOH, EG, sucrose and honey.