تاثير شبيه‌سازي كامپيوتر و مانكن بر درك دانشجويان پرستاري از خودكارآمدي در احياي قلبي ريوي

The Effect of Computer Simulation and Mannequin on Nursing Students’ Perception of Self-efficacy in Cardiopulmonary Resuscitation

مقدمه: خودكارآمدي در احياي قلبي ريوي توصيف چگونگي رويارويي مراقبان به منظور سازمان‌دهي و اجراي اقدامات مناسب در طي فرايند احياي قلبي ريوي است. اين باور، عاملي مهم در آموزش مهارت‌هاي حياتي پرستاري به ويژه احياي قلبي ريوي است. از اين رو اين پژوهش با هدف تاثير شبيه‌سازي مبتني بر كامپيوتر و شبيه‌سازي مبتني برمانكن بر درك دانشجويان پرستاري از خودكارآمدي در احياي قلبي ريوي انجام شد. روش‌ها: اين پژوهش يك مطالعه نيمه تجربي است كه در آن 64 دانشجوي پرستاري شركت داشته و به طور تصادفي در دو گروه شبيه‌سازي با كامپيوتر و مانكن قرار گرفتند. ابزار گرد‌آوري داده‌ها پرسشنامه دو بخشي شامل، اطلاعات دموگرافيك و درك خودكارآمدي احياي قلبي ريوي بود. اطلاعات قبل و بعد از دو شيوه آموزش جمع‌آوري و با استفاده از شاخص‌هاي مركزي و پراكندگي و آزمون‌هاي من ويتني، ويلكاكسون مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. نتايج: ميانگين و انحراف معيار امتياز درك دانشجويان از خودكارآمدي قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه از لحاظ آماري تفاوت معناداري داشت، گروه آموزش مبتني بر مانكن (23/5-, Z=0001/0P < ) و گروه آموزش مبتني بر كامپيوتر (15/4-, Z=0001/0P < ))، به طوري كه ميانگين امتياز درك دانشجويان از خودكارآمدي بعد از آموزش در هر دو گروه، افزايش داشت. ولي تفاوت معناداري بين دو گروه مشاهده نشد (41/0P=). نتيجه‌گيري: براساس يافته‌هاي اين مطالعه هر يك از دو روش شبيه‌سازي باعث افزايش درك خودكارآمدي در زمينه احياي قلبي ريوي شده است؛ بنابراين مراكز آموزشي مي‌تواند بسته به شرايط و امكانات خود از هر يك از دو روش در امر آموزش دانشجويان استفاده نمايند و دانشجويان با آمادگي بيش‌تري در خدمت بيماران قرار گيرند.

Introduction: Resuscitation self-efficacy is defined as a judgment of perceived capability to organize and execute the process of care during cardiopulmonary resuscitation. It is believed to be an important factor in teaching vital nursing skills especially cardiopulmonary resuscitation. Therefore, this study aimed to investigate the impact of mannequin-based simulation and computer-based simulation on nursing students’ perception of self-efficacy in cardiopulmonary resuscitation. Methods: This quasi-experimental study was performed on 64 nursing students who were randomly assigned to computer-based simulation and mannequin-based simulation groups. Data collection tool was a two-part questionnaire including demographic information and the perceived self-efficacy of cardiopulmonary resuscitation. The data were collected before and after two methods of teaching. Data were analyzed using measures of central tendency and dispersion, Mann-Whitney, and Wilcoxon tests. Results: There was a significant difference in mean score and standard deviation of students’ perception of self-efficacy between mannequin-based group (Z=-5.23,P < 0.0001) and computer-based group (Z=-4.15,P < 0.0001) before and after intervention. Trainings provided to both groups of students increased their perception of self-efficacy, however, no significant difference was observed between the two groups (P=0.41). Conclusion: Results indicated that both of the simulation methods increased the perception of self-efficacy in cardiopulmonary resuscitation; therefore educational centers, depending on their situations and facilities, can use any of these methods in teaching students so that they will be prepared better to serve patients.