مروري بر روش‌هاي پايدارسازي پلي اولفين‌ها در برابر پرتوهاي فرابنفش

پلي اولفين‌ها به‌علت قيمت ارزان و خواص قابل قبول جز پر مصرف‌ترين مواد بسپاري به حساب مي‌آيند، اما آزمايش‌ها نشان داده‌اند كه بسپار‌هاي اين خانواده در مقابل پرتوهاي فرابنفش موجود در نور خورشيد مقاومت مناسبي ندارند و به‌همين دليل نياز به پايدارسازي نوري شديداً در آنها احساس مي‌شود. در اين مقاله به بررسي اثر استفاده از پايداركننده‌هاي مختلف در ايجاد پايداري نوري پلي اولفين‌ها پرداخته مي‌شود. اين پايداركننده‌ها به چهار گروه كلي صافي‌هاي فرابنفش، جاذب‌هاي فرابنفش، فرونشاننده‌هاي حالت برانگيخته و زداينده‌هاي راديكال آزاد تقسيم مي‌شوند. از ميان اين پايداركننده‌ها زداينده‌هاي راديكال آزاد و به ويژه HALS1‌ها پايداري نوري قويتري ايجاد مي‌كنند. اما براي دست‌يابي به بهترين نتيجه از سيستم‌هاي حاوي چند پايدار‌كننده استفاده مي‌شود. آزمايش‌هاي انجام شده در اين زمينه تركيب سه تايي يك HALS، يك نوع ضد‌اكسنده و دوده را به‌عنوان بهترين سيستم پايدارسازي نوري معرفي مي‌كند.