مقايسه ميزان سطح بزاقي و مايع شيار لثه اي آلكالين فسفاتاز دربيماران پريودنتيت سيگاري، غيرسيگاري و افراد سالم

The comparison of GCF and Salivary level of ALP in smokers and non-smokers with periodontitis and in healthy subjects

خلاصه: سابقه و هدف: با توجه به اينكه ارتباط ميزان فعاليت آلكالين فسفاتاز ALP در بزاق و پريودنتيت در مطالعات محدودي مورد مطالعه قرار گرفته است و در هيچ تحقيقي ارتباط ميزان غلظت ALP به صورت همزمان در مايع شيار لثه اي و بزاق در افراد سيگاري بررسي نشده است. هدف از اين تحقيق مقايسه ميزان غلظت سطح ALP مايع شيار لثه اي و بزاق در بيماران پريودونتيت سيگاري، غير سيگاري و افراد سالم بود. موادوروش ها: در اين مطالعه كه از نوع توصيفي تحليلي است، 90 بيمار با محدوده سني 50-35 و بدون هيچ بيماري سيستميك انتخاب و به 3 گروه مساوي پريودونتيت و سيگاري، پريودونتيت و غير سيگاري و سالم تقسيم شدند. در گروه اول ودوم مايع شيار لثه اي از پاكتهاي 7-5 ميلي متري جمع آوري شد.در گروه سوم، مايع شيار لثه اي از شيار لثه اي سالم برداشت شد. 5 ميلي ليتر بزاق غير تحريكي نيز از همه نمونه ها جمع آوري شد. سپس ميزان غلظت ALP در مايع شيار لثه اي و بزاق در نمونه هاي جمع آوري شده اندازه گيري شد. ازآزمون هاي آماري ANOVA و توكي براي تجزيه و تحليل آماري داده ها استفاده شد. يافته ها: ميانگين ميزان غلظت ALP مايع شيار لثه اي و غلظت بزاقي آن در گروه اول و دوم بيشتر از گروه سوم بود. (001/0=P) ميانگين ميزان غلظت ALP مايع شيار لثه اي در گروه اول بيشتر از گروه دوم بود. (023/0= P) ميانگين ميزان غلظت ALP بزاق در گروه اول و دوم تفاوت معني داري نداشت. (05/0P > ) نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق بيانگر آن است كه ميزان غلظت مايع شيار لثه اي ALP وسطح بزاقي آن مي تواند به عنوان ماركر پريودونتيت محسوب شود.به علاوه ميزان غلظت ALP مايع شيار لثه اي در بيماران پريودنتيت سيگاري بيشتر از افراد غير سيگاري است. اين امر شايد يكي از دلايلي است كه در افراد سيگاري احتمال تخريب استخوان آلويو لار بيشتر است. كليد واژه ها: آلكالين فسفاتاز، پريودنتيت، بزاق، مايع شيار لثه اي، استعمال دخانيات

Abstract: Background and Aim: Periodontal destruction occurs in an episodic fashion, with periods of exacerbation and quiescence. It is therefore important to diagnose periodontal diseases in active phase. Various diagnostic markers have been identified in GCF and saliva. The aim of this study was to compare the salivary and GCF levels of alkaline phosphatase (ALP) in patients with periodontitis, smokers with periodontitis and healthy subjects. Materials and Methods:In this descriptive study 90 subjects aged 30-50 without any apparent systemic disease were chosen and divided to 3 equal groups: smokers with periodontitis, non-smokers with periodontitis and healthy subjects. In healthy subjects, GCF samples were collected from gingival sulcus. In patients with periodontitis, GCF was collected from pockets of 5-7 mm of depth. About 5 ml of un-stimulated whole saliva was collected from all subjects. All GCF and salivary samples were sent to the laboratory for ALP measurement. ANOVA and Tukeyʹs tests were used for statistical analysis. Results: The results of this study showed that the mean level of ALP in saliva and GCF was higher in the first and second groups compared to the third group. The mean level of ALP in GCF was higher in the first group compared to the second group. The mean level of ALP in saliva was not statistically different between the first and second group. Conclusion: It is possible to use both GCF and salivary levels of ALP as diagnostic markers for periodontitis. Higher levels of ALP in GCF samples of smokers with periodontitis could explain the higher rate of alveolar bone destruction in smokers. Keywords: Alkaline Phosphatase, Periodontitis, saliva, gingival crevicular fluid, smoking