بررسي عملكرد مديريتي و اجرايي زنان در معماري و شهرسازي

Management and Executing Performance of Women in Architecture and Urban Design

امروزه زنان معمار با آنكه بخش كثیری از جامعه معماری ایران را تشكیل می‌دهند، اما در حوزه‌های پژوهشی، آموزشی، اجرایی و حرفه‌ای، اقتدار لازم را ندارند و سهم شایسته‌ای در عرصه‌های مدیریتی به دست نیاورده‌اند. مدیران و كارفرمایان به علل مختلف از جمله داشتن مسئولیت‌هاى خانوادگى بیشتر، قدرت‌بدنى كمتر و اعتقاد به ناتوانى در نظارت و سرپرستى، زنان را براى حضور در كارگاه‌ها و امور اجرایى نامناسب مى‌دانند و در شرایط یكسان، جنسیت مرد را براى این گونه امور ترجیح مى‌دهند كه این مسئله زنان را به سمت فعالیت‌های دفترى محدود می‌نمایند. در این نوشتار، ضمن مطالعاتی در‌باب وضعیت كنونی زنان معمار در ایران و جهان، موانع پیش روی آنان در شرایط گوناگون را شناسایی و با كشف این موانع، راهكار‌های مناسبی بر‌حسب شرایط و امكانات بالقوه و بالفعل برای توسعه این فرایند انتخاب می‌شود.   محدودیت‌ها و موانع ایجاد شده بر‌سر راه فعالیت‌های آنان جمع‌بندی و در سه بخش اصلی بررسی و درباره بحث می‌شود: 1. فردی، 2. سازمانی و 3. موانع اجتماعی.

Though nowadays women architects comprise a great part of the architectural community, they are not good in the areas of research, educational, administrative and professional authority and they are not worthy enough in contribution to the field of management. Managers and employers for many reasons such as family responsibilities, less physical strength and belief in the inability of monitoring and supervising, consider women as inappropriate to attend workshops and executive matters and in the same conditions, they prefer males for such matters. So it leads women to work just in office. In this context, through studies on the current situation of women in Iran and the world, the different obstacles women face are investigated and some solutions are introduced. The limitations and obstacles women face are collected and have been discussed in three main parts: personal barriers, institutional barriers and social barriers.