نمادپردازي هاي حماسي در غزل نيوكلاسيك (با تكيه بر غزليات سيمين بهبهاني، حسين منزوي و محمدعلي بهمني)

Epic Symbolism in Neo-Classic Sonnet (With Emphasis on the Sonnets of Simin Behbahani, Hussein Monzavi, and Mohammad Ali Bahmani)

غزل نيوكلاسيك ـ كه با ظهور شعر نو، در شعر كلاسيك ايران ايجاد شد ـ يكي از جريان هاي شعري معاصر محسوب مي شود كه تا امروز همچنان پويا و مورد توجّه است. هدف سرايندگان پيشگام آن، همگام ساختن قالب سنّتي غزل با اقتضايات روز بود. اين جريان شعري از امكاناتي كه شعر نو به شعر فارسي، در سطوح بيان، زبان و عناصر ادبي افزوده، بهره برده و خود نيز ابعادي نوين در غزل ايجاد كرده است؛ از آن جمله مي توان به تلفيق ادبيّات غنايي و حماسي در غزل نيوكلاسيك اشاره كرد كه با بسياري از تعاريف ارايه‌شده از انواع ادبي، مغايرت دارد و زمينه ساز ايجاد جريان ادبي تازه اي به نام غزل حماسي شده است. تلفيق ادبيّات غنايي و حماسي در غزل نيوكلاسيك به دو شيوه «بهره گيري از نمادها و بن مايه هاي حماسي» و «ماهيت حماسي غزل نيوكلاسيك»، حاصل مي شود كه در اين پژوهش به تفصيل پيرامون آن سخن مي رود.

Neo-classical sonnet, created out of Iran’s classic poetry, is one of the contemporary poetic movements which have always been dynamic. The purpose of its leading poets was to make the traditional form of sonnet attuned with modern requirements. This poetic movement has benefited the poetic possibilities of which free verse has provided for Persian poetry in terms of locution, language and literary elements and has created new aspects in classical sonnet; for instance we can refer to the combination of lyrical and epic literature through neo-classic sonnet which contradicts many definitions of literary types and has paved the way for creation of a new literary movement, namely epic sonnet. The combination of lyrical and epic literature in neo-classic sonnet would be reached in two ways; “utilization of epic symbols and motifs” and “epic nature of neo-classic sonnet”, which will be discussed in great details in the present research.